Supriseparty voor Vera, Awarenessday en schoonmaaktijd!

Het was weer een mooie week. Terwijl ik op Facebook al veel foto’s met dikke jassen en truien voorbij zie komen, krijgen wij het steeds warmer en heb ik bruine enkels van de zon. We kunnen hier niet in korte broek of jurkje naar school, dat is tegen de regels. Dus we hebben vaak onze spijkerbroek aan maar dan een beetje opgerold. Die opgerolde spijkerbroek kun je al goed zien haha. Witte voeten, een stukje bruine enkel en dan weer witte benen.. Als we klaar zijn met stage moeten we daar toch maar wat aan gaan doen, want het ziet er ietwat gek uit.

De tentamenweken zijn begonnen op school, dus het was weer lekker druk voor de leraren en leerlingen. Vanaf nu gaan wij ook meer thuiswerken omdat de enige drie computers die ze daar op school hebben vaak bezet zijn. En wij moeten nu beginnen aan onze verslagen, overdrachtsrapporten en eindpresentaties.

Halverwege de week gingen ’s middags met Maud protestborden maken voor de Awarenessday op zaterdag. Nadat we twee uur lang heel creatief bezig waren geweest, besloten we om nog even naar de bakker te gaan voor een drankje en wat eten. Vera en Jurio besloten om niet mee te gaan en om naar Caledon te gaan voor boodschappen. Dit kwam mij heel goed uit want zo konden we bij de bakker nog even de plannen doornemen voor donderdag. Donderdag was Vera namelijk jarig en om haar toch een superleuke verjaardag te geven, had ik bedacht om een surpriseparty te organiseren. Met geweldige hulp van de fysiostudenten hadden we een supertof feestje georganiseerd. Vera had zelf bedacht dat we een pyjamaparty gingen houden, maar toen we na het eten naar huis gingen hadden we de smoes bedacht dat we nog even een taart moesten ophalen die Jurio speciaal voor haar had laten maken. Toen we bij de bakker aankwamen hadden zij een mooie smoes over puppies en vroegen ze of wij ze wilden zien! En natuurlijk wilde Vera dat, toen ze door de deur naar buiten liep, riepen Maud en ik ‘oooooh wat een lieve puppies’. Vera zag ze alleen nog niet dus ging druk op zoek. Op dat moment sprongen alle studenten (ook die uit Grabouw, die waren speciaal helemaal gekomen om mee te werken, superlief!) op achter de stoelen en banken. Vera wist niet wat der overkwam en was helemaal overdonderd haha. Na nog een speech van mij was het daarna tijd voor een goed feestje! Wat een topavond en ze had helemaal niks door!

Vrijdag was het tijd voor een lekker dagje naar het strand. Vera, Jurio en Maud gingen surfen en ik was hun fotograaf! Daarna nog heerlijk een boek gelezen op t strand en nog wat geshopt en gegeten. Dat eten was weer heerlijk en ook nog eens 50% korting, want het was vrijdag. Maud en ik hebben dus maar volop genoten van de heerlijke sushi! Voor ongeveer zes euro hebben we ons helemaal volgegeten…

Zaterdag hadden we eens een keertje iets anders dan een vakantiegevoel. We hadden namelijk gewoon stage. Het was Awarenessday. Om negen uur ’s morgens zouden we een protestmars lopen door het dorp met protestborden tegen alcohol en drugs. De kleinste kinderen liepen mee en dat was best heftig om te zien. De hele jonge kinderen zijn nu soms het voorbeeld voor hun ouders.. Bizar. Na de mars waren er nog wat gastsprekers en kregen alle deelnemers wat te eten. Het was heel bijzonder om mee te maken.. ’s Avonds hadden we nog een feestje bij de ‘jonge’ leraren. Zij hadden een feestje en hadden ons uitgenodigd. We waren ietwat benieuwd wat ons te wachten stond maar toen we er eenmaal waren was het superleuk. Ze waren superlief en hadden ook nog eens vet lekker eten voor ons gemaakt. We hebben de hele avond doorgebracht bij een kampvuurtje naast een rivier. Heerlijk vakantiegevoel.. Alweer, oeps, haha.

Vandaag is het schoonmaakdag en uitbrakdag. Ons huisje is echt een rotzooi en de vaat wordt steeds groter.. Dus we moeten ons maar weer eens flink kwaad maken en even goed poetsen! Dan kunnen we morgen weer fris onze nieuwe week beginnen!

Groetjes!

Schrikbarende feiten, laatste loodjes tot de zomervakantie en kotsende mensen op de boot

Drie maanden en 4 dagen vertoeven wij nu al in het mooie Zuid-Afrika. Ook deze week was weer vol met leuke, heftige, bijzondere dingen..

Maandag stond er op de planning om enquêtes uit te delen aan de leraren. Dit is weer een ander projectje dan de enquêtes van het onderzoek waar ik het vorige week over had. Wij vroegen alle leraren of ze de enquête voor ons wilden invullen. De meeste waren heel enthousiast en willen ons graag helpen. Die vulden hem dan ook meteen in en leverden m weer in. Andere leraren daarentegen vinden ons maar een beetje irritant volgens mij haha. Ik had aan een leraar gevraagd of hij misschien een paar minuutjes had en de enquête wilde invullen. Hij had geen tijd, maar zou het misschien vandaag wel doen. Vervolgens hoorden we eind van de dag via een andere leraar dat hij een enquête had gekregen van een leraar en dat hij had gezegd dat hij m maar even moest invullen.. De leraar die er dus geen zin in had.. Dat is dus niet de bedoeling, beetje kinderachtig, dus die ga ik nog maar eens even aanspreken.. Soms is het best een uitdaging om hier een beetje medewerking te krijgen. Maargoed, daar verzinnen we wel weer iets op! We zijn ondertussen goed in het verzinnen van een plan B, plan C, plan D en plan E! ’s Middags moesten we weer naar Grabouw voor supervisie, alleen was onze auto gesneuveld dit weekend en kregen we een lift van Lizelle! We hadden de garage al gebeld en dinsdag moesten we maar een nieuwe auto komen halen, helemaal in Kaapstad! Zo’n twee uur rijden… Hij beweerde ons dat het gewoon veilig was om met een kapotte auto te rijden, dus we geloofden hem maar op z’n woord. Eenmaal bij de garage bleek hij inderdaad echt kapot te zijn en moesten we eraan geloven. We kregen een nieuwe auto, dit keer weer met schakelen, aaaah, we hebben net 3 maanden in een automaat gereden, dus dat wordt wennen! Wat een luiheid was dat eigenlijk, dat met automaat rijden. Gelukkig went het snel, al missen we stiekem onze oude auto ‘Betty’ nog wel.

Sinds kort hebben we op woensdag de braai-dag geïntroduceerd. De andere studenten hebben bij hun huis een braaiplek en daar wordt dan ook het een en ander aan eten genuttigd. Het wordt steeds mooier weer, dus het is perfect weer om ook nog de hele avond lekker buiten te zijn!

Donderdag zou Karin weer langs komen in Genadendal. Zij is onze projectcoördinator en houdt alles op een afstandje een beetje in de gaten. Aan het eind van onze stagedag kwam ze langs op school. Ze had een hoop te vertellen. Onder andere dat de organisatie waar wij voor werken, Child Welfare, erg enthousiast over ons is. De manager vond ons erg betrokken en was heel blij met onze inzet! Dat is altijd fijn om te horen! Daarnaast kwamen er in het gesprek nog wat heftige feiten op tafel. We wisten dat hier veel problemen waren, maar het is dus eigenlijk nog veel en veel erger dan we dachten. Onze school blijkt een dump-school te zijn. Alle leerlingen die in de omgeving geschorst zijn van een school of daar niet meer welkom zijn worden op deze school aangenomen. Dus het komt er op neer dat alle probleemkinderen hier maar gewoon gedumpt worden.. Niet heel gek dus dat het hier echt een drama is. Daarnaast heeft 60% van de leerlingen ooit een keer drugs gebruikt(in verschillende mate). 25% van deze leerlingen is daadwerkelijk ook verslaafd. Dingen worden al snel normaal hier, terwijl we dat in Nederland haast niet voor kunnen stellen. Wij kunnen hier als stagiaires wel wat betekenen, maar dit allemaal oplossen is geen beginnen aan. Deze school moet gewoon op de schop en een keertje kritisch bekeken worden door het Department voor onderwijs.. Karin wil van ons een rapport en gaat kijken of ze hier verder mee kan. (Uit onze enquêtes van de leraren komen ook hele schokkende antwoorden, daar valt je mond van open..)

Vrijdag was het weer tijd voor weekend. Er stond weer een weekendje op de planning met de ouders van Vera. Zij zijn dit weekend voor het laatst in Zuid-Afrika en moeten maandag weer terug naar Nederland. Na een luierochtendje vertrokken we rond half twee richting Kaapstad. Met onze nieuwe auto moeten we nog steeds even oefenen en met name de hellingproef. In Nederland heb je die niet zo heel vaak nodig, maar in Kaapstad wel zo’n 20 keer in 5 minuten. Ondertussen ben ik getraind en gaat het me gelukkig wat makkelijker af! ’s Avonds gingen we gezellig met z’n allen uiteten en hebben we weer typische Afrikaanse dingen gegeten! Heerlijk. Zaterdagochtend vroeg ging de wekker om zeven uur. Robbenisland stond op de planning. Vol goeie moed vertrokken we en gingen we de boot op. Eenmaal uit de haven bleek het weer helaas wat slechter te zijn dan verwacht. Enorme golven en de boot ging alle kanten op. Voordat we het wisten zat iedereen kotsmisselijk en lijkbleek voor zich uit te staren. Zo ongeveer de helft van de mensen had ernstig snel een kotszakje nodig en het was eigenlijk te hilarisch voor woorden. Nog nooit heb ik zoveel kotsende mensen bij elkaar gezien. Wat een helse tocht van 40 minuten… Het duurde een eeuwigheid. Verder was het eiland heel interessant en indrukwekkend. De rondleiding werd gegeven door iemand die zelf daar op het eiland had gezeten.. Heftig. Nadat de terugreis gelukkig minder misselijkmakend was gingen we daarna nog door naar de Tafelberg. Dit keer wel met het liftje. We hadden onderaan al gezien dat er wat wolken rond de top hingen, maar de familie van Vera wilde toch wel graag naar boven. Eenmaal boven was het heel spookachtig. Je liep gewoon in de wolken en we zagen helemaal niks! Gelukkig trok het zo af en toe open en konden we nog wel wat van het uitzicht genieten! Weer een prima dagje zo. Zondag hebben we nog even de Houtbay Market laten zien en hier heerlijk een hapje gegeten. Het werd ook eindelijk weer lekker weer dus onze eindbestemming was het strand! Nog even genieten van het lekkere weer voordat we weer afscheid moesten nemen! Na wat knuffels en traantjes moesten we helaas weer vertrekken, het weekend is weer voorbij en de vakantie voor de familie Bongaerts zat erop! Tijd voor weer een nieuwe stageweek!

Tot volgende week!

Onderzoek op school, overstekend wild op de snelweg (lees: varken) en Monkeyland!

Goeiemorgen Nederland! Terwijl het hier al sinds vannacht met bakken naar beneden komt en ik nog steeds heerlijk in mijn bed lig is het weer tijd voor een nieuw reisverslagje! Ik heb er weer een heerlijke week opzitten. We zijn op school begonnen met de echte voorbereidingen voor ons onderzoek. Aankomende week gaan we namelijk de enquêtes uitdelen bij 120 leerlingen en omdat allemaal goed geregeld te hebben, moet je op tijd beginnen. Het is en blijft namelijk Afrika. (ter voorbeeld, na 3 MAANDEN vragen hebben we eindelijk de code of ‘conduct’ van school gekregen, een lijst met alle opgestelde schoolregels.) Dus we moesten de roosters hebben, de desbetreffende leraren achterhalen en toestemming vragen bij de directeur. We hebben ons weekje zo wel vol gekregen! Maandagavond gingen we met drie UWC-studenten samen koken. Naz had een lekker recept en wilde wel ons koken, daar zeiden wij geen nee op! En het was heerlijk! Dinsdagochtend was er een feestje bij het bejaardentehuis. Een meisje waarmee ik individuele gesprekken heb gehad, mocht een gedicht voorlezen aan de ouderen. Ik wist dat zij gedichten schrijven leuk vond en het leek mij een goeie stap voor haar om hier daadwerkelijk iets mee te doen. Ze was dan ook heel erg trots en blij toen ze de gedichten mocht voorlezen. Het ging zo goed! Het is fijn als je iemand kan helpen met iets kleins. Het deed haar goed en ik hoop dat ze hieruit kracht kan halen en dat ze ziet dat ook zij iets kan betekenen en iets heeft waar ze trots op kan zijn! ‘s Middags kwamen Vera’s ouders naar Genadendal! Ze waren maandagavond geland en zijn nu voor ongeveer twee weken in Zuid-Afrika. Ze waren allemaal heel erg blij om elkaar weer te zien. We hebben ze ’s middags Genadendal laten zien en zijn ’s avonds naar de burgernight geweest met z’n allen. Woensdag was het na een normale stagedag tijd om weer de ouders van Vera op te zoeken. Tijd voor sushi in Hermanus. Hmmm dat blijft altijd lekker! Ik heb ondertussen ook een tweede taal erbij en kan vloeiend Limburgs haha. Wel alleen verstaan, maar er zit vordering in! Vera’s familie komt uit Reuver en kunnen eigenlijk geen Nederlands met elkaar praten omdat ze niet anders gewend zijn. Donderdagavond was het weer tijd voor een Pamperparty! We hadden er een tijdje geleden al eentje gehad met het thema Pyjama maar nu was het thema feathers and blingbling. Iedereen was supermooi gekleed en er stond een 5-gangenmenu op ons te wachten, heeerlijk! Ook kregen we weer twee leuke goodiebags mee naar huis! De volgende editie staat alweer in de agenda! Dan wordt het een Christmasparty! Ohja en er kwam ook nog een onverwachtse gast langs, een ontzettend grote spin van zo’n ongeveer 15 centimeter breed, brrr… Je kunt merken dat het zomer wordt want het aantal insecten en gekke beesten is flink flink toegenomen.. Vrijdag hadden we alweer weekend en vrijdagochtend vertrokken we vroeg richting Knysna om weer Vera’s ouders op te zoeken. Na zo’n 5 uur rijden en een groep van 30 overstekende apen kwamen we rond de middag aan in Knysna en gingen we met z’n allen een boottochtje maken naar een natuurreservaat. Dit leek een beetje op de eilandjes van Expeditie Robinson dus we hebben ons heerlijk vermaakt. ’s Avonds nog lekker uiteten geweest. De volgende ochtend hadden we nog een paar uurtjes voordat we weer terug moesten en we besloten om naar Monkeyland te gaan. Onderweg daarnaar toe moesten we weer midden op de snelweg opeens op de rem, een overstekend varken.. Tsja, waarom ook niet, alles kan en mag hier oversteken op de snelweg! Maargoed, Monkeyland, dit is een heel groot bos met zo’n 500 apen. Er zijn geen kooien, dus alles loopt los inclusief jijzelf. We gingen met een gids naar binnen en hij vertelde een hoop over de verschillende apen. Ik was natuurlijk weer erg interessant voor deze leuke apen en de Spidermonkey vond het daarom ook erg leuk om aan mijn haar te gaan hangen haha. Nadat ik even een seconde bang was dat ie mn haar eruit getrokken had (zo voelde het namelijk) bleek ie eigenlijk wel heel lief te zijn en konden we er hard om lachen. Na een superleuke rondleiding tussen de apen was het helaas weer tijd om zo’n 5 uur terug naar huis te rijden want we hadden nog een feestje van Mark! De man van Lizelle is vandaag 50 geworden. Met half Genadendal hebben we een supergezellige avond gehad! Vandaag dus een lekker dagje thuis! Oh en onze reis is zo goed als definitief! We gaan in twee keer, de eerste keer gaat de vriend van Vera mee en gaan we richting het Krugerpark (op safari!), Swaziland en the Blyde Canyon! De tweede trip gaan we met z’n tweetjes door Namibië reizen, door naar Botswana en eindigen we in Zambia! Hier gaan we terug naar de plek waar ik twee jaar geleden geweest ben! Zo leuk, ben benieuwd hoe het is bij het weeshuis en hoe het nu met mijn gastgezin gaat! Maar nu eerst druk met de laatste weken afronden op stage. Over 1,5 week begint hier de tentamenweek voor alle leerlingen, vanaf dan zal het heel rustig worden op school en zullen we weinig meer met de leerlingen kunnen doen. Dan wordt het dus tijd voor alle verslagen voor school, overdrachtsrapporten en het verwerken van al onze enquetes! Want ja, ondanks alle leuke dingen die we hier altijd doen hebben we het ook gewoon druk met onze stage! En zijn we nog steeds hard aan het werk, haha.

Spanbou, diploma-uitreiking, 35 graden en we hebben nu een uurtje tijdverschil!

Het was weer een leuke week hier in het mooie Zuid-Afrika! Maandagmorgen gingen we na een lekker weekend weer vol goede moed naar stage. We gaan altijd eerst langs onze organisatie, Child Welfare, voor een weekbijeenkomst en daarna door naar school. Eenmaal op school was het weer één groot feest. We konden nergens terecht en alle leraren waren allemaal te druk. Om elf uur besloten we dus toen ook maar om weer naar huis te gaan en daar verder te werken. Hier thuis hebben we tenminste wel een laptop en internet tot beschikking. Na een ochtendje thuiswerken hadden we ’s middags nog twee keer supervisie. De eerste bij Child Welfare en de tweede in Grabouw met onze academische supervisor. Gelukkig waren de grabouwers superlief en hadden ze aangeboden om voor ons te koken. (Het is namelijk een uur rijden naar Grabouw en de supervisie was onder etenstijd). Gezellig! Dinsdag maar weer een nieuwe poging op stage! Gelukkig ging het nu al stukken beter en konden we lekker aan de slag. Ik merk wel al dat het einde van het schooljaar eraan zit te komen want iedereen is gestresst of heeft er geen zin meer in. Aan het eind van de middag zou onze begeleider naar ons huis komen voor een Skype-afspraak met onze Nederlandse begeleider, spannend! We wisten eigenlijk niet zo goed wat ons te wachten stond, maar het ging voornamelijk over hoe wij het hier deden en of ze een beetje tevreden met ons was. Gelukkig hadden we eigenlijk alleen maar positieve feedback dus dat was leuk om te horen. (Helaas weten we niet helemaal of alles waar was, want ze zijn hier niet zo goed in het geven van opbouwende kritiek/feedback en zeggen overal ja op om maar niet onbeleefd te zijn.. ) ’s Avonds kwamen de grabouwers naar ons in Genadendal en hadden we met z’n allen een heerlijke braai. Woensdag stond er een spanbou op het programma bij Child Welfare. Spanbou is Afrikaans voor teambuildingsdag. Met alle werknemers van de organisatie, een stuk of zes mensen en alle stagiaires gingen we op pad. Het was nog een verrassing waar we heen gingen dus we moesten achter de eerste auto aanrijden. Eenmaal bij bestemming aangekomen bleek het een botanische tuin te zijn in Kleinmond. Daar gingen we in de ochtend allemaal spelletjes doen en teambuildingactiviteiten. Na wat gescheurde kleren, verzwikte enkels en een gebroken bril was het tijd voor een lunch. Na de lunch mochten we nog even een rondje door de tuinen lopen, maar helaas begon het op dat moment precies te regenen. Gelukkig zijn wij dat als echte Nederlanders natuurlijk gewend en hebben we het rondje maar afgemaakt. Daarna mochten we weer lekker naar huis en stond ons alweer een braai te wachten. Nu met de UWC-studenten uit Kaapstad. Zij vertrekken volgende week alweer omdat hun stage alweer afgelopen is. Er was ook nog een groepje oude UWC-studenten en zij vertrokken deze donderdag al. We zouden om 10 uur bij het kantoor zijn om afscheid van ze te nemen en taart te eten. Toen we daar aankwamen, werd ons verteld dat ze het toch maar hadden verplaatst naar 11 uur. Bedankt voor het mededelen, ahum.. Dan maar weer terug naar school. Om 11 uur gingen we vol goeie moed weer terug naar het kantoor. Oh, zijn jullie alweer terug? Hmm, ze waren nog steeds niet klaar, dan maar weer wachten. Om half 1 konden we eindelijk weer terug naar school. Afscheid nemen was gek, we hebben toch zes weken samen bij Child Welfare gewerkt. Donderdagavond was er een soort diploma-uitreiking op school. Dit was voor alle top-presteerders en ook voor alle sport-prestaties. Verschillende certificaten en bekers werden uitgedeeld aan leerlingen die het beste waren in bepaalde vakken, het meeste voor de school betekent hadden dit jaar of die kampioen geworden waren in een bepaalde schoolsport. Ze hebben hier elk schooljaar een competitie onder de scholen in de buurt in verschillende sporten. Vrijdag hadden we eindelijk weer een keertje vrij. We gingen weer surfen in Strand! Dit keer samen met de Grabouwers. Eenmaal daar bleek het weer toch minder te zijn dan verwacht en waaide het superhard. De surfplanken vlogen dan ook geregeld alle kanten op.. Nog bijna al mn tanden verloren omdat de plank recht in mn gezicht vloog, maar gelukkig is alles nog heel en had ik alleen een beetje hoofdpijn haha. ’s Avonds zijn we nog lekker wat wezen eten met z’n allen. Zaterdag stond uitslapen op het programma! Dat was lang geleden! ’s Middags zijn we in Greyton de halve finale rugby wezen kijken! Zuid-Afrika heeft het ver geschopt, maar helaas zijn ze nu uitgeschakeld.. Verder ging bij jullie vannacht de klok een uurtje terug, lekker! Hier helaas niet haha. Dus vanaf nu hebben we een uurtje tijdverschil met Nederland! Het is overigens alweer ongeveer een maand dat mijn ouders hier langskwamen! Deze week komen Vera’s ouders en zusjes langs! Gezellig!

Wij hebben vandaag een lekker rustig dagje, vanochtend naar de kerk geweest in Caledon. Een leraar bij ons op school leidt hier het bandje en we waren wel nieuwsgierig hoe het er hier aan toe ging. Na eerst een kwartier met z’n allen allemaal te dansen, zingen en te klappen begon daarna het serieuze gedeelte. We werden zelfs verwelkomt als eregasten en ze waren blij dat we helemaal uit Nederland vandaag bij hun kerkdienst waren haha. Daarna nog even boodschappen gehaald en ons huisje maar weer eens gepoetst. Het is vandaag weer heerlijk weer. Even voor jullie in het koude Nederland, het is maar liefst 35 graden dit weekend…

Tot volgende week!

Grootste bengels, offermaand, Colorrun Cape Town en zonsopgang kijken op Lion's Head

Hallo allemaaal!

Daar zijn we weer. Voor ons is het aftellen al begonnen. Vooral het aftellen van stage, dat schiet al op! Deze week nieuwe ronden, nieuwe kansen met het kinderprogram op de lagere school. Na school zouden we samen met Carmelita, een social worker, het kinderprogram alsnog draaien. Zij zou in principe de sessies leiden en wij zouden ondersteunen waar nodig was. Het was een ramp. Tien meisjes van een jaar of elf waren de grootste bengels die ik ooit gezien had. Elkaar uitlachen, de social worker uitlachen, niet meedoen en elkaar slaan en schoppen als het ze niet zinde. Ietwat overdonderd gingen we deze sessie evalueren en hebben Vera en ik besloten dat wij het de dinsdag maar gingen overnemen. Hier moet wat gebeuren. Dinsdag was het gelukkig stukken beter. Wij hadden goed onze grenzen aangegeven en hadden als straf bedacht dat ze tot vijf uur moesten blijven als het zo ging als maandag. Nou, dan luisteren ze meteen. Ze deden ook een stuk enthousiaster mee dus we gingen enigszins opgelucht weer naar huis. De rest van de week ging het alleen maar beter en vrijdag waren ze zo lief en vonden ze het heel erg dat ze weer afscheid moesten nemen van mij en Vera. Daarnaast hadden we ook op de middelbare school, waar we altijd zijn, weer genoeg te doen. Het was een lekkere productieve week. Wat wel opvalt is dat er een stuk minder kinderen op school zijn dan voor de voorjaarsvakantie. Veel kinderen komen niet meer tot hun laatste toetsweek in november, beetje gek.. De laatste klas, Grade 12, had vrijdag ook hun laatste assembly en schooldag voordat de examens voor hun beginnen en zij mochten hun uniform volschrijven met namen en teksten van de andere studenten en leraren. (Net zoals wij in Nederland met de examenstunt haha).

Woensdag was een heftige dag op school. Ik was bezig om een leerling te helpen met een presentatie over geweld op school. Zij moest presenteren hoe de school dit probleem kan verminderen. Toen werd ik gestoord door de directeur. Of Vera en ik alsjeblieft even konden komen. Er was een situatie waar ze geen raad mee wisten. Toen wij bij het kantoor aankwamen bleek daar een meisje (18 jaar) te zitten. Zij was zo bang dat ze zelfs bijna niet durfde te praten. Het bleek dat ze werd lastig gevallen door een jongen. Ze waren bevriend geraakt, maar nu wilde hij meer. Ze woonden allebei in het hostel bij school dus ze kwam niet van hem af en zag hem elke dag. Toen zij hem vriendelijk had afgewezen, kon hij dat blijkbaar niet waarderen en nu bedreigt hij haar dat hij haar gekozen heeft als offer van Satan. Het is oktober, dus offermaand bij het Satanisme. Zij was zo bang dat ze er niet meer van kon slapen en er zelfs ziek van werd. Wow, dat was wel even schrikken, dat satanisme is dus nog steeds een hele kwestie op school en bloedserieus. De directeur vertelde haar dat hij hem meteen van school gaat halen. Wij hebben haar toen geprobeerd te kalmeren en vervolgens haar aangeboden dat we de rest van de week ook wel met haar konden praten en haar misschien wat ontspanningsoefeningen konden geven! Gelukkig ging het eind van de week al een stuk beter en kon ze af en toe weer glimlachen en vond ze de oefeningen ook heel fijn.

De rest van de week ging verder wel lekker z’n gangetje en zo was het opeens weer weekend. He, wat vervelend haha. Vrijdagmiddag na de laatste sessie van het Kinderprogram vertrokken we met Maud en Kiki naar Kaapstad. ’s Avonds heerlijk gegeten bij een foodmarket in Houtbaai om vervolgens door te gaan naar het hostel. Vroeg naar bed want zaterdag zouden we de Colorrun gaan rennen! Nou laat dat rennen maar weg, we hebben de 5km gelopen… Maaar, het was supersupergaaf! Superveel mensen en heel veel poeder, dus heel veel kleurtjes. Iedereen vond de poeder veel te leuk, dus het was meer spelen dan serieus rennen. Het heeft ons minimaal een half uur onder de douche gekost om de meeste kleurtjes van ons af te spoelen en sommigen hebben nu nog gekleurd haar, haha. ’s Middags zijn we nog een hapje wezen eten en hebben de Springboks (Nationaal Rugby Team) weer gewonnen bij het WK Rugby. Ze staan nu volgens mij in de halve finale! Spannend! Zaterdagavond moesten we helemaal vroeg naar bed, de wekker ging dit keer namelijk om kwart over DRIE! Oeps, dat was heeeel vroeg! We gingen de Lion’s Head beklimmen voor zonsopgang. Om half vijf waren we bij de berg en kon onze klim beginnen. Een uurtje later waren we na al het geklim en geklouter(het was serieus geklouter zoals zo’n klimmuur in Nederland, best heel eng) boven en waren we precies op tijd. De zon ging een half uurtje later op en wat was dit mooi! Uitzicht over heel Kaapstad en de Tafelberg en ook nog eens een zonsopgang. Genieten geblazen. Het was adembenemend! We hadden een ontbijtje meegenomen, dus om zes uur zaten we aan de aardbeien en verse jus d’orange! Jummie. Wat een geluksmomentje! Weer een topweekend achter de rug!

Voorjaarsvakantie, verplicht vrij en nog 8 weken stage te gaan!

De eerste twee maanden in Zuid-Afrika zitten er alweer op! Nog acht weken stage en vijf weken vakantie! We zijn dus al over de helft met onze stage. Time flies… Maargoed we moeten nog even hard aan de bak. Voor school moeten we nog een beroepsproduct inleveren en deze wil ik het liefst zo snel mogelijk afhebben. Is namelijk niet mijn favoriete onderdeel van onze stage haha. Deze week was het hier voorjaarsvakantie! Dus de leerlingen waren allemaal vrij en wij moesten dus ook niet naar school. Met Child Welfare hadden we afgesproken dat we een Kinderprogram zouden draaien deze week zodat we wel wat stage-uren konden maken. Carmelita zou dit programma draaien en wij zouden haar ondersteunen. Vorige week vrijdag belde ze ons op om te vragen of wij de eerste twee dagen zelf konden doen, want zij was even vergeten dat ze twee dagen op cursus moest in Caledon. Prima, alles kan hier in Afrika, dus wij nemen het wel over! Maandagochtend om acht uur moesten we nog even langskomen zodat we de nodige materialen hadden om aan de slag te gaan. Eenmaal op de lagere school aangekomen komt de conciërge al lachend naar ons toe.. Kinderprogram in de vakantie? Nou geen kind dat gaat komen hoor.. Hmm, dit begon al goed. De vijftien kinderen die zouden komen, waren van te voren al wel uitgenodigd en hadden allemaal toegezegd dat ze zouden komen. Met het kleine beetje hoop wat we nog hadden, bleven we dus maar geduldig wachten. Een half uur later kwam er opeens een meisje het schoolplein op. Zij kwam voor het Kinderprogram! Yes, toch iemand.. Ze vertelde er wel gelijk bij dat de anderen tegen haar hadden gezegd dat ze niet gingen komen.. Nou mooi is dat! Het Kinderprogram zou officieel elke ochtend plaatsvinden deze week. Nadat we op dinsdag en woensdag helemaal geen opkomst hadden, hebben we maar besloten om het te cancelen. Zonde! Voor niets al die tijd in de voorbereiding gestoken. Maar Carmelita had bedacht dat we het misschien nog wel volgende week konden uitvoeren na school, omdat de kinderen dan al op school zijn. Hebben we het werk toch niet voor niets gedaan. Dus als het goed is, hebben we morgen nieuwe ronden nieuwe kansen en kunnen we alsnog het Kinderprogram draaien! Spannend! Omdat we donderdag dus opeens verplicht vrij hadden (hè, wat vervelend..) besloten Vera en ik te gaan werken aan ons onderzoek. Wel op een terrasje in Hermanus want het was heerlijk weer. Nadat we een tijdje gebrainstormd hadden en een nieuwe planning hadden gemaakt voor ons onderzoek besloten we nog even langs de zee te gaan zitten. Het walvissenseizoen is tenslotte bijna over, dus nu het nog kan willen we nog even wat walvissen spotten! En ook vandaag weer hebben we superveel mazzel. Opeens springt er een moeder walvis het water uit, maar haar baby springt mee! Superschattig en heel gaaf weer om te zien! Van walvissen krijg je nooit genoeg! Vrijdag hebben we thuis een dagje aan stage gewerkt en konden we nadat onze to-dolist hadden afgewerkt onze tas weer inpakken voor een weekendje Kaapstad! Zaterdagochtend vertrokken we lekker op tijd en gingen we richting de andere studenten die al een nachtje in Kaapstad waren. We besloten om ’s middags naar de Old Biscuit Mill te gaan. Een soort foodmarket waar je onwijs veel lekkere dingen kan kopen! Ze hadden hier zelfs glutenvrije chocoladetaart dus ik heb me even uitgeleefd! Toen iedereen uitgegeten was ging de helft weer terug naar het hostel, die moesten nog even een middagdutje doen. Ik ging met Vera, Anouk en Kiki nog even winkeltjes en marktjes afstruinen, heerijk. Ze hebben hier zoveel leuke Afrikaanse prulletjes waar je niks aan hebt haha. Die heb ik dit keer maar laten staan. We gingen met z’n allen doelgericht op pad. Efficiënt shoppen, ik had nog wat dingen op mijn lijstje staan die ik al een keer had gezien en echt wilde kopen.. Dus daar gingen we naar op jacht! Na een uurtje gesnuffeld te hebben gingen we allemaal met iets leuks naar huis! ’s Avonds nog lekker uiteten geweest en ook nog even op stap! Longstreet is de uitgaansstraat van Kaapstad en daar was het weer gezellig druk. Vanochtend heerlijk uitgeslapen en vervolgens lekker geluierd op het strand. Prima zondagje zo!

Kort maar krachtig, weekendje Oudtshoorn met pap en mam en 10 springende walvissen!

En ook deze week is voorbij gevlogen! Omdat mijn ouders deze week kwamen, hadden we opnieuw maar drie dagen stage. Donderdag hadden we gelukkig vrij gekregen. Dit was de laatste week voordat hier de voorjaarsvakantie begint. Omdat de tentamens net afgelopen zijn, besluiten veel leerlingen om maar niet naar school te komen. Het was zelfs zo erg dat er woensdag maar 40 leerlingen waren van de 600 die er normaal horen te zijn. Dat betekent dat er zo’n 560 leerlingen aan het spijbelen waren… Absurd. Maargoed, opzich hebben we wel wat dingen kunnen doen, maar we kunnen niet wachten tot het weer ‘normaal’ wordt op school. Naja ‘normaal’ voor hier dan. Normaal zal het hier niet snel zijn. Maandagmiddag hadden we met alle studenten uit Genadendal ‘The Amazing Race’. Lizelle had dit georganiseerd. We moesten in drie groepjes met de auto crossen door Genadendal en Greyton en daarbij verschillende vragen beantwoorden. (We moesten natuurlijk wel verantwoord crossen, want hier loopt alles los op straat incl mensen. Op de stoep lopen kennen ze hier niet.) Ons team, The Minions, ging vol goeie moed rennend naar de eerste plekken waar we vragen moesten beantwoorden. Vervolgens door met de auto naar de volgende plek en daar weer lief lachen en snel het antwoord van de vragen achterhalen. Binnen een uur waren we terug en waren we als tweede binnen. Spannend, want wie had de meeste vragen goed en dus de meeste punten? Dit zouden we de volgende dag horen bij 1854. Ons vaste tentje waar we vaak uiteten gaan. Lizelle moest er namelijk even goed naar kijken en besloot de uitslag nog even uit te stellen. Dinsdag werden de winnaars bekend gemaakt en dat waren wij haha. Woehoeee. Heerlijke chocola en wijn als prijs, daar zeggen wij geen nee tegen! Jummie. Niet voor niets door het hele dorp heen gerend haha. Woensdag hadden we nog een ochtendje stage en ’s middags kwamen mijn ouders op bezoek! Gezellig! We waren heel fanatiek om 1 uur ons huis gaan schoonmaken want ze zouden er tussen 2 en 4 zijn. Half vijf kwam er een rood autootje aanrijden haha. Maar de hele middag wachten was het zeker waard. Heel leuk om ze weer te zien en gelijk maar een korte rondleiding door Genadendal gegeven. Het was helaas de hele dag enorm slecht weer dus het was niet heel gezellig in het dorp. ’s Avonds gingen we lekker uiteten en hadden we bedacht om bij hun in Greyton te slapen. Ze hadden een heel gezellig huisje en twee bedden extra. Na het eten nog wat spullen opgehaald in Genadendal en toen op weg naar onze slaapplek.De volgende ochtend op weg naar Oudtshoorn. Ons weekendje kon beginnen!We namen de mooie route door de bergen en hebben nog nooit zoveel bobbejanen(bavianen) gezien op de weg! Na een lange rit waren we ’s avonds in Oudtshoorn en wisten we niet wat ons overkwam.. Wat een superluxe lodge! Dit had Adriaan voor ons geregeld! (Adriaan is al jaren een goeie vriend van mijn vader.) Mijn ouders hadden de eerste paar dagen met hem meegereisd en hij had er ook voor gezorgd dat wij nu een lekker weekend met z’n allen konden genieten, super! Overal bloemetjes op de bedden, in de wc, op de handdoeken. We konden ons prima vermaken zo de aankomende dagen! En jaaa, we hadden ook een bad! Heerlijk. ’s Avonds lekker struisvogel gegeten en na een warm bad onze goddelijke bedden ingedoken. De volgende ochtend stond een safari gepland. En we hadden geluk! Het was een klein park met weinig dieren, maar de meeste dieren die ze hadden hebben we toch mooi even gespot! ’s Middags een kleine pauze in Oudtshoorn zelf en vervolgens door naar een struisvogelfarm. Oudtshoorn is namelijk de struisvogelstad van Zuid-Afrika. Daar hebben we een leuke rondleiding gehad en struisvogels gevoerd en een baby’tje vastgehouden, cuteee. ’s Avonds weer heerlijk gegeten en toen was het zaterdag helaas alweer tijd om terug te rijden. Onderweg nog wel even twee olifanten gespot langs de weg! Wat die daar deden, weet niemand, maar het waren echt olifanten haha. ’s Middags in Genadendal nog even een rondje gelopen, nu met mooi weer, en daarna nog een laatste bakje thee voordat mam en pap weer door moesten naar het vliegveld. Vanochtend waren ze geland, helaas op Maastricht vanwege de dichte mist, maar een paar uur later konden ze toch door naar Schiphol dus nu zijn ze weer thuis! Die paar dagen zijn voorbij gevlogen! Kort maar krachtig zullen we maar zeggen! Nu mogen ze weer aftellen tot januari, sorry! Wij zijn vandaag nog even naar Hermanus geweest want het was hier Whale-festival. En ja hoor, volgens mij wisten de walvissen dat, want we hebben er nog nooit zoveel gezien! Overal waar je keek zag je walvissen. We hebben zelfs 10 springende walvissen gezien! Heel bijzonder! Goed ons weekend afgesloten zeg ik zo. Hier is het nu voorjaarsvakantie, dus morgen geen stage, maar een Kinderprogram om de kinderen van de straat te houden! Ben benieuwd!

Lerarenchaos, heel veel olifanten en mijn ouders in Zuid-Afrika!

Daar zijn we weer! Een nieuwe week met weer heel veel bijzondere, gekke, aparte ervaringen. Als eerste hadden we natuurlijk maar drie dagen stage deze week. Daarvan hadden we dinsdag besloten om thuis te werken en was het nog steeds tentamenweek dus hadden we maar twee halve dagen op school. Wel hebben we weer nieuwe projecten bedacht en gaan we nu aan de slag met het grootste probleem op deze school. De leraren… Je zou denken, volwassenen zijn volwassen en kunnen zich volwassen gedragen, nou dat valt af en toe vies tegen. Het gaat hier namelijk zo: de jonge generatie leraren tegen de oude generatie. Schelden tijdens staffmeetings en ruzie op het schoolplein waar leerlingen bij zijn. Deze ruzies worden vaak zelfs persoonlijk omdat iedereen elkaar hier in Genadendal elkaar kent. Het is dus een grote rotzooi. Als het boven aan de top van een organisatie al niet lekker loopt, hoe moet het dan met die 600 leerlingen die je onder controle moet houden? Chaos dus. Vera en ik gaan samen met twee andere studenten van de HAN kijken of we hier wat aan kunnen doen. We zijn deze week begonnen met het kort introduceren van ons idee bij de leraren. We hebben het zo verteld dat het voornamelijk een opdracht is voor onze school in Nederland. Zodat ze voorlopig geen argwaan krijgen. (Een leraar is naar ons toe gestapt en heeft ons dit allemaal verteld, hij gaf ook aan dat hij heel erg graag verandering wil zien en dat het eigenlijk niet meer kan zo.) De leraren kunnen aankomende week anoniem hun verhaal kwijt in de ‘Box of thoughts’. We zijn benieuwd naar de reacties..

Dinsdag kregen we van een leraar te horen dat er een begrafenis was aankomend weekend. Een zoontje van een ex-collega van hun was overleden.. Waarschijnlijk aan de griep.. Dan word je weer even met je neus op de feiten gedrukt. Het was totaal onverwachts en voor ze het wisten was het al te laat. Heel erg sneu.. Hier hebben ze zoveel minder middelen om kinderen/mensen beter te maken..

Woensdagavond hebben we onze week in Genadendal afgesloten met saladenight in plaats van burgernight haha. We moeten even aan de kilootjes denken hier!

Donderdag begon ons heerlijk lange weekend. We zouden rond acht uur vertrekken voor een goeie rit van 9 uur. Op naar Addo National Elephant Park. Wat een megalange rit was dat. Het was superheet en zonder een al te beste airco zweetten we de auto uit. Maar eind van de dag waren we veilig aangekomen en kwamen we in een hemels paradijsje aan. Wauw, wat was dit een leuk hostel, supergezellig en helemaal Afrika. We werden hartelijk ontvangen en we werden meteen uitgenodigd om de avond te spenderen bij de bar. Ook hadden we meteen onze tourguide van de volgende dag al ontmoet. Hij zou vrijdag met ons de hele dag op safari gaan. Na een lekker rustig avondje bij het kampvuur gingen we enigszins op tijd naar bed om de volgende dag fit te zijn voor het spotten van een hoop wilde dieren! Het duurde even voordat we wat dieren zagen, maar al gauw kwamen we heel veel olifanten tegen, zebra’s, caracals(Rooikat in het Afrikaans), jackhalzen, hartenbeesten, kudu’s en ga zo maar door. De leeuwen en de neushoorns bleven helaas verstopt en giraffen hebben ze niet in dit park omdat er vrijwel geen bomen zijn, alleen maar struiken. Vera en ik hadden trouwens een prive-tour want verder had niemand de tour geboekt, superfijn! ’s Middags als lunch een braai gemaakt in het park. Na nog wat uurtjes door het park te hebben gereden vertrokken we weer naar het hostel om daar weer lekker bij de anderen aan te sluiten bij het kampvuur. Zaterdag gingen we zelf op pad met onze auto! Best spannend, want nu moesten we onze eigen gids uithangen. (Alle dieren lopen namelijk ook over de wegen en kunnen zo uit de bosjes tevoorschijn komen.) Vol goede moed vertrokken we om zeven uur ‘s morgens naar het park. De meeste dieren speelden vandaag helaas weer verstoppertje maar ondanks dat hebben we weer veel mooie plekken en dieren gezien! We kregen nog even een hartaanval toen er een supergrote olifant met twee kleintjes recht op onze auto kwam aflopen en wij werkelijk geen kant op konden, maar hij besloot ons toch maar met rust te laten! Gelukkig maaaar. Terug in het hostel gingen we Zuid-Afrika aanmoedigen want ze moesten weer spelen vandaag! (WK Rugby) En jaaa gelukkig wonnen ze deze keer wel! Een groot feestje en de avond duurde nog lang. Per ongeluk zo lang dat om zes uur de zon opkwam en wij toen echt beseften dat de nacht eigenlijk al voorbij was, oepsiee… Met nog zo’n drie uur slaap in het vooruitzicht gingen we toch maar snel naar bed, want we moesten weer negen uur terug met de auto! De wekker ging natuurlijk veelste vroeg. Zonder al te veel gesteun en gekreun kropen we dan toch maar braaf uit bed en konden we een uurtje later weer vertrekken naar het mooie Genadendal. Nu zijn we weer lekker thuis! Ohja, mijn ouders zijn gisteren veilig geland in Kaapstad! Woensdag komen ze deze kant op en dan gaan we lekker met z’n vieren weer een paar dagen op pad! Zin in!!

Tot snel!