Drie maanden en 4 dagen vertoeven wij nu al in het mooie Zuid-Afrika. Ook deze week was weer vol met leuke, heftige, bijzondere dingen..

Maandag stond er op de planning om enquêtes uit te delen aan de leraren. Dit is weer een ander projectje dan de enquêtes van het onderzoek waar ik het vorige week over had. Wij vroegen alle leraren of ze de enquête voor ons wilden invullen. De meeste waren heel enthousiast en willen ons graag helpen. Die vulden hem dan ook meteen in en leverden m weer in. Andere leraren daarentegen vinden ons maar een beetje irritant volgens mij haha. Ik had aan een leraar gevraagd of hij misschien een paar minuutjes had en de enquête wilde invullen. Hij had geen tijd, maar zou het misschien vandaag wel doen. Vervolgens hoorden we eind van de dag via een andere leraar dat hij een enquête had gekregen van een leraar en dat hij had gezegd dat hij m maar even moest invullen.. De leraar die er dus geen zin in had.. Dat is dus niet de bedoeling, beetje kinderachtig, dus die ga ik nog maar eens even aanspreken.. Soms is het best een uitdaging om hier een beetje medewerking te krijgen. Maargoed, daar verzinnen we wel weer iets op! We zijn ondertussen goed in het verzinnen van een plan B, plan C, plan D en plan E! ’s Middags moesten we weer naar Grabouw voor supervisie, alleen was onze auto gesneuveld dit weekend en kregen we een lift van Lizelle! We hadden de garage al gebeld en dinsdag moesten we maar een nieuwe auto komen halen, helemaal in Kaapstad! Zo’n twee uur rijden… Hij beweerde ons dat het gewoon veilig was om met een kapotte auto te rijden, dus we geloofden hem maar op z’n woord. Eenmaal bij de garage bleek hij inderdaad echt kapot te zijn en moesten we eraan geloven. We kregen een nieuwe auto, dit keer weer met schakelen, aaaah, we hebben net 3 maanden in een automaat gereden, dus dat wordt wennen! Wat een luiheid was dat eigenlijk, dat met automaat rijden. Gelukkig went het snel, al missen we stiekem onze oude auto ‘Betty’ nog wel.

Sinds kort hebben we op woensdag de braai-dag geïntroduceerd. De andere studenten hebben bij hun huis een braaiplek en daar wordt dan ook het een en ander aan eten genuttigd. Het wordt steeds mooier weer, dus het is perfect weer om ook nog de hele avond lekker buiten te zijn!

Donderdag zou Karin weer langs komen in Genadendal. Zij is onze projectcoördinator en houdt alles op een afstandje een beetje in de gaten. Aan het eind van onze stagedag kwam ze langs op school. Ze had een hoop te vertellen. Onder andere dat de organisatie waar wij voor werken, Child Welfare, erg enthousiast over ons is. De manager vond ons erg betrokken en was heel blij met onze inzet! Dat is altijd fijn om te horen! Daarnaast kwamen er in het gesprek nog wat heftige feiten op tafel. We wisten dat hier veel problemen waren, maar het is dus eigenlijk nog veel en veel erger dan we dachten. Onze school blijkt een dump-school te zijn. Alle leerlingen die in de omgeving geschorst zijn van een school of daar niet meer welkom zijn worden op deze school aangenomen. Dus het komt er op neer dat alle probleemkinderen hier maar gewoon gedumpt worden.. Niet heel gek dus dat het hier echt een drama is. Daarnaast heeft 60% van de leerlingen ooit een keer drugs gebruikt(in verschillende mate). 25% van deze leerlingen is daadwerkelijk ook verslaafd. Dingen worden al snel normaal hier, terwijl we dat in Nederland haast niet voor kunnen stellen. Wij kunnen hier als stagiaires wel wat betekenen, maar dit allemaal oplossen is geen beginnen aan. Deze school moet gewoon op de schop en een keertje kritisch bekeken worden door het Department voor onderwijs.. Karin wil van ons een rapport en gaat kijken of ze hier verder mee kan. (Uit onze enquêtes van de leraren komen ook hele schokkende antwoorden, daar valt je mond van open..)

Vrijdag was het weer tijd voor weekend. Er stond weer een weekendje op de planning met de ouders van Vera. Zij zijn dit weekend voor het laatst in Zuid-Afrika en moeten maandag weer terug naar Nederland. Na een luierochtendje vertrokken we rond half twee richting Kaapstad. Met onze nieuwe auto moeten we nog steeds even oefenen en met name de hellingproef. In Nederland heb je die niet zo heel vaak nodig, maar in Kaapstad wel zo’n 20 keer in 5 minuten. Ondertussen ben ik getraind en gaat het me gelukkig wat makkelijker af! ’s Avonds gingen we gezellig met z’n allen uiteten en hebben we weer typische Afrikaanse dingen gegeten! Heerlijk. Zaterdagochtend vroeg ging de wekker om zeven uur. Robbenisland stond op de planning. Vol goeie moed vertrokken we en gingen we de boot op. Eenmaal uit de haven bleek het weer helaas wat slechter te zijn dan verwacht. Enorme golven en de boot ging alle kanten op. Voordat we het wisten zat iedereen kotsmisselijk en lijkbleek voor zich uit te staren. Zo ongeveer de helft van de mensen had ernstig snel een kotszakje nodig en het was eigenlijk te hilarisch voor woorden. Nog nooit heb ik zoveel kotsende mensen bij elkaar gezien. Wat een helse tocht van 40 minuten… Het duurde een eeuwigheid. Verder was het eiland heel interessant en indrukwekkend. De rondleiding werd gegeven door iemand die zelf daar op het eiland had gezeten.. Heftig. Nadat de terugreis gelukkig minder misselijkmakend was gingen we daarna nog door naar de Tafelberg. Dit keer wel met het liftje. We hadden onderaan al gezien dat er wat wolken rond de top hingen, maar de familie van Vera wilde toch wel graag naar boven. Eenmaal boven was het heel spookachtig. Je liep gewoon in de wolken en we zagen helemaal niks! Gelukkig trok het zo af en toe open en konden we nog wel wat van het uitzicht genieten! Weer een prima dagje zo. Zondag hebben we nog even de Houtbay Market laten zien en hier heerlijk een hapje gegeten. Het werd ook eindelijk weer lekker weer dus onze eindbestemming was het strand! Nog even genieten van het lekkere weer voordat we weer afscheid moesten nemen! Na wat knuffels en traantjes moesten we helaas weer vertrekken, het weekend is weer voorbij en de vakantie voor de familie Bongaerts zat erop! Tijd voor weer een nieuwe stageweek!

Tot volgende week!