En alweer sorry voor het volgende lange verhaal haha. Ik hoop dat jullie ervan genieten en anders sla je het maar een keertje over. Dit keer onze avonturen in het mooie Namibië… Maar eerst hebben we nog even in Kaapstad het nieuwe jaar ingeluid!

Nadat we Sjoerd 30 december op het vliegveld hebben afgezet gaan Vera en ik richting het hostel in Kaapstad. Het enige hostel waar ze nog twee bedjes vrij hadden voor deze dames. Het was een ietwat gek hostel en toen we aankwamen was iedereen al stomdronken. (Dit was ongeveer om een uur of 6 ’s avonds) Maargoed verder allemaal prima. ’s Nachts lagen we met z’n zessen op een kamer en het was meer zweten dan slapen. Iedereen lag drijfnat in zijn bed dus dat was echt een feestje. We besloten daarom ook maar een relaxdagje te maken van Oudjaarsdag. Veel geluierd, wat wifi gevangen en boodschapjes gedaan. ’s Avonds gingen we richting V&A Waterfront want dat zou de enige plek zijn in Kaapstad waar ze om 12 uur vuurwerk af zouden steken. Alle restaurants waren volgeboekt dus ons maaltje bestond uit een menu bij de Mac Donalds haha. Daarna naar verschillende optredens gekeken en met honderden Afrikanen het nieuwe jaar ingeluid! Wat was dat leuk, de sfeer was supergoed en iedereen ging uit zijn dak toen het vuurwerk werd afgestoken. De volgende ochtend ging de wekker bij ons wel heel vroeg want onze reis naar Namibië zou eindelijk beginnen! Terwijl de meeste feestjes net afgelopen waren vertrokken wij vol goede moed naar het vliegveld om onze volgende huurauto op te halen. Dat verliep gelukkig dit keer vlekkeloos. Nu hadden we een andere uitdaging, de weg vinden, wat was dat een drama. We hadden een routebeschrijving meegekregen waar je echt niks uit kon halen dus het was gokken. Helaas hadden we verkeerd gegokt en moesten we vervolgens een heel stuk terug. Ik denk dat we totaal 3 uur extra gereden hebben. Maar altijd blijven lachen, met wat muziek, eten en drinken tussen ons in zoals een lopend buffet en een bed voor de passagier is het prima uit te houden. 10 uur later kwamen we eindelijk op onze eerste bestemming aan. Dit boerderijhuisje was nog net wat kilometers voor de grens dus we waren nog steeds in Zuid-Afrika. Dit boerderijhuisje ligt op het meest afgelegen stukje in het Noorden van Zuid-Afrika en we hebben dan ook genoten van het supermooie uitzicht wat we overal hadden. Niemand om ons heen, alleen wat insecten, konijnen en parelhoenen en de eigenaren een stukje verder op in hun huisje. Toen ik ‘s avonds per ongeluk naar de lucht keek toen ik mijn raam dicht wilde doen wist ik niet wat me overkwam. ZOVEEL STERREN aan de hemel. Omdat we natuurlijk in de middle of nowhere zaten en nergens verlichting was kon je de sterren nu veel beter zien dan in bijvoorbeeld Nederland. Dit was genieten! Ook hadden we geen stroom (zelfs geen stopcontacten) etc, dus lekker ouderwets met kaarsjes door het huis wandelen haha. De volgende dag gingen we door naar Namibië. Bij de grens moesten we wel zo’n 4 poortjes en loketten door en overal weer hetzelfde riedeltje vertellen en paspoorten laten stempelen. Die begint ondertussen lekker vol te raken haha. Toen vervolgde onze reis weer en eigenlijk was het precies zoals gister, urenlang rijden zonder maar iets of iemand tegen te komen. Zo bijzonder, maar zo vet! Sommige stukken zijn geen verharde wegen en dan is het alleen nog maar vetter. Door woestijnvlaktes, bergen, noem maar op. Op een gegeven moment komt er een zebra uit de bergen rennen en rent hij voor onze auto. Hoe bijzonder, alleen de zebra en wij, das het enige wat daar in omstreken te vinden was! De volgende ochtend ging onze reis vrolijk verder. Dit keer moesten we door naar Keetmanshoop. Via de Fish River Canyon, wat adembenemend was, kwamen we een paar uur later aan. We maken flink wat kilometers, maar dat moet ook wel want we eindigen tenslotte in Zambia. Onze rit door Namibië bedraagt al zo’n 3000 kilometer. Ondertussen zijn we dus goed getraind en gaat het rijden ons prima af. Ook de zandweggetjes waarop het lijkt alsof de auto elk moment al zijn onderdelen verliest.. Zoals gewoonlijk is onze overnachting op de meest afgelegen plek ergens in de woestijn, maar is het wel weer heel mooi! ’s Middags hebben we wat rondgereden en de omgeving bekeken en stad en land afgezocht voor wat avondeten. We waren even vergeten dat het zondag was en dus was alles vroeg al dicht. Gelukkig hadden we nog wat soep op voorraad en hebben we nog wat vlees gescoord. Aan het eind van de dag nog een duik genomen in het zwembad (heel fijn dat ze deze hebben want met dit soort dagen is afkoelen best fijn). Na het zwemmen genoten van een supermooie zonsondergang en terwijl ik nu mijn verslag weer bijwerk zitten we nog buiten te genieten van een sterrenhemel waar je u tegen zegt. De volgende ochtend ging onze reis verder naar Lapa Lange Game Lodge. We vertrokken weer vroeg omdat we op tijd wilden aankomen zodat we eventueel nog wat konden doen. Zoals gewoonlijk is alles in de middle of nowhere, dus iets doen is vaak wel lastig. Wel hadden we een sunset-game drive geboekt. Met zonsondergang gingen we op safari. Het viel eigenlijk wat tegen, (dit betekent dat wij heel erg verwend zijn met wat we hebben gezien in Kruger) maar het was wel weer spectaculair. Je kunt geen Fleur en Vera zijn als er weer iets geks gebeurd. Halverwege en midden in het park hield de jeep ermee op. De ranger zei dat we moesten wachten en pakte een tafeltje, tafelkleedje, wat drankjes en chips. Geniet er maar van totdat ze de auto komen fixen haha. Het was briljant. (Er liepen geen gevaarlijke dieren in dat park, alleen neushoorns). Eind goed al goed, ook nog genoten van een zonsondergang en de neushoorns ook nog gespot! ’s Avonds was het dan eindelijk tijd om onze tent uit de auto te pakken en te gaan kamperen. En alweer zul je geen Fleur en Vera zijn als er weer iets gebeurd haha. Maanden had het niet meer geregend in Namibië, maar natuurlijk uitgerekend vanavond breekt het los. Regen en onweer van alle kanten. Dus na een uur maar besloten om verder te slapen in de auto. Dit was ook geen pretje, dus na een uur weer terug naar de tent haha. Hopeloos. Uiteindelijk nog wel een paar uurtjes geslapen en de volgende dag weer vrolijk door naar onze volgende bestemming! Dit was de Sossusvlei. (Moeite waard om te googelen, haha). Ook hier kwam het weer met bakken naar beneden. En ja, het regenseizoen is begonnen dus daar gaan we waarschijnlijk nog wel vaker last van krijgen! Op eigen houtje zijn we toen maar wat gaan rijden om die mooie rode duinen alvast te bekijken. En dit was inderdaad heel indrukwekkend.. We besloten dus om maar de volgende ochtend een morningdrive te doen die om zes uur vertrok. Zo hadden we zonsopgang tussen de duinen en daarna de mogelijkheid om een van de duinen te beklimmen. Dit was meteen de hoogste duin, en helaas, door de warmte, mijn blijkbaar superslechte conditie en de tijd hebben we de top niet gehaald.. Het lijkt zoveel simpeler dan dat het is. Elke stap die je zette zakte je weer een stuk naar beneden. Maar het was hoe dan ook supervet en we hadden keimooi uitzicht! ’s Avonds gingen we met zn tweetjes nog even braaien en hadden wij, de twee dutchies, als eerste het vuur aan van alle hutjes haha. Iedereen was jaloers! Vanochtend was het tijd om door te gaan naar de hoofdstad van Namibië, Windhoek. Dit is onze een na laatste bestemming in Namibië. We gaan hierna namelijk nog door naar Etosha National Park om daar een paar nachten tussen de wilde dieren te kamperen en dan vertrekken we naar Botswana en Zambia. Dit betekent ook dat onze reis alweer op de helft is..

We genieten er dus nog even extra van!

Proost!

Liefs Fleur