Dat dit al zo snel zou zijn, het aller allerlaatste reisverslag van mijn fantastische avontuur in Afrika. De laatste paar dagen op reis zitten erop en morgen vliegen we terug naar Kaapstad om onze spullen te halen in Genadendal. Het is nu tijd om mijn tas definitief in te pakken en voorgoed afscheid te nemen van alle lieve en leuke mensen hier..

Maar eerst nog voor jullie onze avonturen van afgelopen week. 8 Januari vertrokken we uit Windhoek om onze reis door te zetten naar Etosha National Park. Iedereen was hier laaiend enthousiast over dus we waren heel erg nieuwsgierig. Na een lange rit kwamen we redelijk op tijd aan en besloten we weer ons vaste ritueel in te voeren. Tent opzetten, afkoelen bij het zwembad en vervolgens avondeten. Tijdens dit avondeten werden we door een jonge meneer geroepen of we olifanten wilden zien, deze stonden nu namelijk bij de waterhole wat grensde aan onze camping. Geen twijfel, dus zo het restaurant uitgerend om te genieten van wel 30 olifanten die met z’n allen aan het drinken waren. We gingen daarna weer lekker op tijd naar bed want de volgende ochtend wilden we rond half zeven het park weer in. Dit was teven 9 januari en dat betekent dat mijn lieve moedertje 50 jaar werd vandaag!! Wij hebben er een drankje op gedronken. Maargoed, terug het park in, we hebben 5 uur lang gereden en het resultaat was 1 hyena en twee zebra’s. We hebben letterlijk niets maar dan ook niets gezien. Hoe kan het nou dat iedereen zo razend enthousiast is over dit park haha. Achteraf hoorden we dat vanwege het regenseizoen de dieren het bos intrekken omdat daar nu meer water is. Dus, verkeerde timing, gelukkig hebben we nog een hele dag haha. Eerst was het tijd voor avondeten en we besloten eten te maken op een vuurtje. Totaal mislukt haha. Maar wel weer wat binnen gekregen. Leuk detail, de jackhalzen lopen gewoon rond je tent te snuffelen. Dus we hadden wat gezelschap. ’s Avonds besloten we toch nog een keertje bij de waterhole te gaan kijken en daar hebben we wat uurtjes gezeten, wachtend om te kijken of er nog bijzondere dieren langskwamen. Ons geduld werd uiteindelijk savonds om half elf beloond door twee vechtende neushoorns. Dit was heel vet om te zien! De volgende ochtend vertrokken we met tent en al naar onze volgende camping in het park. Ook dit keer zagen we letterlijk géén dier, BEHALVE een luipaard, haha. Echt het meest zeldzame dier om in dit park te spotten en jut en jul hebben weer geluk! Dus dat maakte onze dag weer enigszins goed. Eenmaal daar de tent weer opgezet kwam er zoals gewoonlijk weer een onweersbui voorbij en deze bleef helaas hangen tot de volgende ochtend. Zwemmend lagen we in onze tent met af en toe de neiging om weer in de auto te gaan slapen. Geen pretje, maar ach, het heeft ook wel weer wat. Zo gaan we van super basic kamperen naar luxe lodges. Nadat we alles zeiknat weer opgeruimd hadden ging onze tocht door naar Rundu. Hier sliepen we gelukkig weer in een huisje dus konden onze ruggen weer een beetje bijkomen. Aan het eind van de middag gingen we nog op boatcruise met champagne, hapjes en ondergaande zon. Dit was heel erg genieten, maar ergens ook wel een beetje dubbel. We vaarden namelijk op de Okavongo en deze rivier is de grens tussen Namibië en Angola. Aan de andere kant konden we dus Angola zien en daar de mensen hun kleren zien wassen in de rivier, met gevaar voor eigen leven tussen de krokodillen. Kinderen die willen zwemmen en dit ook wagen, terwijl ze weten dat het gevaarlijk is. Heftig, en wij maar aan de champagne.. De volgende ochtend vertrokken we weer naar de volgende lodge en na een dikke zeven uur rijden, waarvan twee uur verkeerd gereden helaas, kwamen we aan en hebben we daar lekker rustig aan gedaan. Een spelletje gespeeld met de staf want die hebben ook niet zoveel te doen omdat het echte hoogseizoen nu een beetje voorbij is. Het was verder heel gezellig en daarna mochten we (gelukkig) voor de laatste keer onze tent in voor een nachtje kamperen in het onweer. Gelukkig sliepen we vannacht onder een afdakje, dus we hoefden niet bang te zijn voor een nieuwe zwempartij. En zoals gewoonlijk was het de volgende ochtend tijd om door te gaan naar de volgende bestemming. Dit keer gingen we weer de grens over en gingen we naar Botswana. Na weer 4 poortjes door en weer 2 stempels rijker mochten we door en kwamen we aan in Chobe. Hier wilden we natuurlijk nog wel even op safari want dit is een heel erg bekend safari-park. Twee jaar geleden ben ik hier ook geweest en het was heel goed om weer terug te zijn! Ook dit keer hadden we weer geluk, de teller stond vandaag op 4 leeuwen, ook nog eens van dichtbij! Gaaf! ’s Avonds ergens een hapje wezen eten, waar we tegenwoordig met smart op wachten, want het eten is schaars overdag. Met een paar droge crackers en soms een reep chocola komen we tegenwoordig de dag door haha. Na één dagje Botswana was het alweer tijd om door te gaan naar Zimbabwe. In deze laatste paar dagen doorkruisen we 3 landen. Nu dus Zimbabwe. Hier zijn de o zo mooie Victoria Watervallen waar ik twee jaar geleden ook geweest ben. Heel vet dus om weer terug te zijn! De volgende ochtend hadden we een activiteit gepland. We gingen White River Raften. Supervet, dachten we in eerste instantie. Eenmaal op het water na 20 minuten een safety-talk kregen we het een klein beetje benauwd. De golven waren namelijk soms gewoon 3 à 4 meter hoog en uit de boot vallen in een versnelling is dus geen pretje. Gelukkig gebeurde dat natuurlijk wel en was ik de eerste keer ietwat in shock omdat ik vast zat onder de boot. Alles was wel heel goed geregeld dus er was al een rescue-mannetje naar mij onderweg en die heeft mij weer veilig aan boord gebracht haha. Bij de volgende versnelling viel ik er zomaar gewoon weer uit haha. Dat begon lekker, het is best eng in zo’n versnelling omdat je letterlijk in draaikolken komt, meegesleurd wordt en je ook nog je boot moet zoeken. Maar na de tweede versnelling had ik een beetje door hoe het moest en daarna ben ik er niet meer uitgevallen. PFIEUW! Haha.. De 17 andere versnellingen waren daardoor extra gaaf dus we hebben alsnog genoten. Onderweg zaten nog wat krokodilletjes te zonnen langs de kant dus dat was nog wel even spannend. Het was supersupervermoeiend (28 km de rivier afgepeddeld.. ) en bij het eind moesten we ook nog een half uur omhoog klimmen. Dit hadden ze ons van te voren niet verteld, dus dit was leuk. Maargoed we leven allemaal nog en zijn de rest van de dag voor pampus op bed gaan liggen en hebben niks meer gedaan haha. De volgende ochtend kregen we een transfer naar ZAMBIA! Onze allerallerlaatste dag van de reis is ingegaan. Vandaag zouden we langs de mensen gaan die ik hier twee jaar geleden had ontmoet. Vera moest daarom een beetje op sleeptouw, maar dat vond ze geloof ik niet zo erg. Eerst begonnen we ’s morgens bij de craft-market want er moeste nog wat souvenirtjes ingekocht worden haha. Rond een uur of twee gingen we naar Rabeccah en Kennedy, zij waren twee jaar geleden mijn Zambiaanse mama en papa. Wat was het leuk om hun weer te zien! Heel wat verhalen uitgewisseld en verteld hoe het nu ging. Hier in Livingstone is best heel veel veranderd.. Na een bezoekje aan het weeshuis waar ik vier weken gewerkt had was het tijd om mijn gastgezin te verrassen. Na een paar keer kloppen werd er open gedaan en Ambuya (grootmoeder) deed open. Het duurde een paar seconden maar toen herkende ze mij. Walu het meisje van 12 wist niet wat ze zag en besprong mij. Zooo leuk! Na twee jaar waren ze mij nog niet vergeten. Eenmaal binnen stond onze foto ook nog steeds in de woonkamer. Wauw, wat een dag. Ik heb genoten. Dit was een mooie afsluiting van een super avontuur. Nu zijn we lekker in het hostel en gaan we morgenochtend dus met het vliegtuig terug naar Kaapstad. Het avontuur zit er bijna op.

Over vier dagen ben ik alweer in het koude Nederland waar ik stiekem nog niet echt aan wil denken haha. Wat is dit snel gegaan.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van al mijn avonturen en ik kan niet wachten om jullie alles te vertellen en de foto’s te laten zien.

Dikke kus,

Fleur