Het allerallerallerlaatste reisverslag van mijn avontuur in Afrika...

Dat dit al zo snel zou zijn, het aller allerlaatste reisverslag van mijn fantastische avontuur in Afrika. De laatste paar dagen op reis zitten erop en morgen vliegen we terug naar Kaapstad om onze spullen te halen in Genadendal. Het is nu tijd om mijn tas definitief in te pakken en voorgoed afscheid te nemen van alle lieve en leuke mensen hier..

Maar eerst nog voor jullie onze avonturen van afgelopen week. 8 Januari vertrokken we uit Windhoek om onze reis door te zetten naar Etosha National Park. Iedereen was hier laaiend enthousiast over dus we waren heel erg nieuwsgierig. Na een lange rit kwamen we redelijk op tijd aan en besloten we weer ons vaste ritueel in te voeren. Tent opzetten, afkoelen bij het zwembad en vervolgens avondeten. Tijdens dit avondeten werden we door een jonge meneer geroepen of we olifanten wilden zien, deze stonden nu namelijk bij de waterhole wat grensde aan onze camping. Geen twijfel, dus zo het restaurant uitgerend om te genieten van wel 30 olifanten die met z’n allen aan het drinken waren. We gingen daarna weer lekker op tijd naar bed want de volgende ochtend wilden we rond half zeven het park weer in. Dit was teven 9 januari en dat betekent dat mijn lieve moedertje 50 jaar werd vandaag!! Wij hebben er een drankje op gedronken. Maargoed, terug het park in, we hebben 5 uur lang gereden en het resultaat was 1 hyena en twee zebra’s. We hebben letterlijk niets maar dan ook niets gezien. Hoe kan het nou dat iedereen zo razend enthousiast is over dit park haha. Achteraf hoorden we dat vanwege het regenseizoen de dieren het bos intrekken omdat daar nu meer water is. Dus, verkeerde timing, gelukkig hebben we nog een hele dag haha. Eerst was het tijd voor avondeten en we besloten eten te maken op een vuurtje. Totaal mislukt haha. Maar wel weer wat binnen gekregen. Leuk detail, de jackhalzen lopen gewoon rond je tent te snuffelen. Dus we hadden wat gezelschap. ’s Avonds besloten we toch nog een keertje bij de waterhole te gaan kijken en daar hebben we wat uurtjes gezeten, wachtend om te kijken of er nog bijzondere dieren langskwamen. Ons geduld werd uiteindelijk savonds om half elf beloond door twee vechtende neushoorns. Dit was heel vet om te zien! De volgende ochtend vertrokken we met tent en al naar onze volgende camping in het park. Ook dit keer zagen we letterlijk géén dier, BEHALVE een luipaard, haha. Echt het meest zeldzame dier om in dit park te spotten en jut en jul hebben weer geluk! Dus dat maakte onze dag weer enigszins goed. Eenmaal daar de tent weer opgezet kwam er zoals gewoonlijk weer een onweersbui voorbij en deze bleef helaas hangen tot de volgende ochtend. Zwemmend lagen we in onze tent met af en toe de neiging om weer in de auto te gaan slapen. Geen pretje, maar ach, het heeft ook wel weer wat. Zo gaan we van super basic kamperen naar luxe lodges. Nadat we alles zeiknat weer opgeruimd hadden ging onze tocht door naar Rundu. Hier sliepen we gelukkig weer in een huisje dus konden onze ruggen weer een beetje bijkomen. Aan het eind van de middag gingen we nog op boatcruise met champagne, hapjes en ondergaande zon. Dit was heel erg genieten, maar ergens ook wel een beetje dubbel. We vaarden namelijk op de Okavongo en deze rivier is de grens tussen Namibië en Angola. Aan de andere kant konden we dus Angola zien en daar de mensen hun kleren zien wassen in de rivier, met gevaar voor eigen leven tussen de krokodillen. Kinderen die willen zwemmen en dit ook wagen, terwijl ze weten dat het gevaarlijk is. Heftig, en wij maar aan de champagne.. De volgende ochtend vertrokken we weer naar de volgende lodge en na een dikke zeven uur rijden, waarvan twee uur verkeerd gereden helaas, kwamen we aan en hebben we daar lekker rustig aan gedaan. Een spelletje gespeeld met de staf want die hebben ook niet zoveel te doen omdat het echte hoogseizoen nu een beetje voorbij is. Het was verder heel gezellig en daarna mochten we (gelukkig) voor de laatste keer onze tent in voor een nachtje kamperen in het onweer. Gelukkig sliepen we vannacht onder een afdakje, dus we hoefden niet bang te zijn voor een nieuwe zwempartij. En zoals gewoonlijk was het de volgende ochtend tijd om door te gaan naar de volgende bestemming. Dit keer gingen we weer de grens over en gingen we naar Botswana. Na weer 4 poortjes door en weer 2 stempels rijker mochten we door en kwamen we aan in Chobe. Hier wilden we natuurlijk nog wel even op safari want dit is een heel erg bekend safari-park. Twee jaar geleden ben ik hier ook geweest en het was heel goed om weer terug te zijn! Ook dit keer hadden we weer geluk, de teller stond vandaag op 4 leeuwen, ook nog eens van dichtbij! Gaaf! ’s Avonds ergens een hapje wezen eten, waar we tegenwoordig met smart op wachten, want het eten is schaars overdag. Met een paar droge crackers en soms een reep chocola komen we tegenwoordig de dag door haha. Na één dagje Botswana was het alweer tijd om door te gaan naar Zimbabwe. In deze laatste paar dagen doorkruisen we 3 landen. Nu dus Zimbabwe. Hier zijn de o zo mooie Victoria Watervallen waar ik twee jaar geleden ook geweest ben. Heel vet dus om weer terug te zijn! De volgende ochtend hadden we een activiteit gepland. We gingen White River Raften. Supervet, dachten we in eerste instantie. Eenmaal op het water na 20 minuten een safety-talk kregen we het een klein beetje benauwd. De golven waren namelijk soms gewoon 3 à 4 meter hoog en uit de boot vallen in een versnelling is dus geen pretje. Gelukkig gebeurde dat natuurlijk wel en was ik de eerste keer ietwat in shock omdat ik vast zat onder de boot. Alles was wel heel goed geregeld dus er was al een rescue-mannetje naar mij onderweg en die heeft mij weer veilig aan boord gebracht haha. Bij de volgende versnelling viel ik er zomaar gewoon weer uit haha. Dat begon lekker, het is best eng in zo’n versnelling omdat je letterlijk in draaikolken komt, meegesleurd wordt en je ook nog je boot moet zoeken. Maar na de tweede versnelling had ik een beetje door hoe het moest en daarna ben ik er niet meer uitgevallen. PFIEUW! Haha.. De 17 andere versnellingen waren daardoor extra gaaf dus we hebben alsnog genoten. Onderweg zaten nog wat krokodilletjes te zonnen langs de kant dus dat was nog wel even spannend. Het was supersupervermoeiend (28 km de rivier afgepeddeld.. ) en bij het eind moesten we ook nog een half uur omhoog klimmen. Dit hadden ze ons van te voren niet verteld, dus dit was leuk. Maargoed we leven allemaal nog en zijn de rest van de dag voor pampus op bed gaan liggen en hebben niks meer gedaan haha. De volgende ochtend kregen we een transfer naar ZAMBIA! Onze allerallerlaatste dag van de reis is ingegaan. Vandaag zouden we langs de mensen gaan die ik hier twee jaar geleden had ontmoet. Vera moest daarom een beetje op sleeptouw, maar dat vond ze geloof ik niet zo erg. Eerst begonnen we ’s morgens bij de craft-market want er moeste nog wat souvenirtjes ingekocht worden haha. Rond een uur of twee gingen we naar Rabeccah en Kennedy, zij waren twee jaar geleden mijn Zambiaanse mama en papa. Wat was het leuk om hun weer te zien! Heel wat verhalen uitgewisseld en verteld hoe het nu ging. Hier in Livingstone is best heel veel veranderd.. Na een bezoekje aan het weeshuis waar ik vier weken gewerkt had was het tijd om mijn gastgezin te verrassen. Na een paar keer kloppen werd er open gedaan en Ambuya (grootmoeder) deed open. Het duurde een paar seconden maar toen herkende ze mij. Walu het meisje van 12 wist niet wat ze zag en besprong mij. Zooo leuk! Na twee jaar waren ze mij nog niet vergeten. Eenmaal binnen stond onze foto ook nog steeds in de woonkamer. Wauw, wat een dag. Ik heb genoten. Dit was een mooie afsluiting van een super avontuur. Nu zijn we lekker in het hostel en gaan we morgenochtend dus met het vliegtuig terug naar Kaapstad. Het avontuur zit er bijna op.

Over vier dagen ben ik alweer in het koude Nederland waar ik stiekem nog niet echt aan wil denken haha. Wat is dit snel gegaan.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van al mijn avonturen en ik kan niet wachten om jullie alles te vertellen en de foto’s te laten zien.

Dikke kus,

Fleur

Happy New Year and the first days in Namibia!

En alweer sorry voor het volgende lange verhaal haha. Ik hoop dat jullie ervan genieten en anders sla je het maar een keertje over. Dit keer onze avonturen in het mooie Namibië… Maar eerst hebben we nog even in Kaapstad het nieuwe jaar ingeluid!

Nadat we Sjoerd 30 december op het vliegveld hebben afgezet gaan Vera en ik richting het hostel in Kaapstad. Het enige hostel waar ze nog twee bedjes vrij hadden voor deze dames. Het was een ietwat gek hostel en toen we aankwamen was iedereen al stomdronken. (Dit was ongeveer om een uur of 6 ’s avonds) Maargoed verder allemaal prima. ’s Nachts lagen we met z’n zessen op een kamer en het was meer zweten dan slapen. Iedereen lag drijfnat in zijn bed dus dat was echt een feestje. We besloten daarom ook maar een relaxdagje te maken van Oudjaarsdag. Veel geluierd, wat wifi gevangen en boodschapjes gedaan. ’s Avonds gingen we richting V&A Waterfront want dat zou de enige plek zijn in Kaapstad waar ze om 12 uur vuurwerk af zouden steken. Alle restaurants waren volgeboekt dus ons maaltje bestond uit een menu bij de Mac Donalds haha. Daarna naar verschillende optredens gekeken en met honderden Afrikanen het nieuwe jaar ingeluid! Wat was dat leuk, de sfeer was supergoed en iedereen ging uit zijn dak toen het vuurwerk werd afgestoken. De volgende ochtend ging de wekker bij ons wel heel vroeg want onze reis naar Namibië zou eindelijk beginnen! Terwijl de meeste feestjes net afgelopen waren vertrokken wij vol goede moed naar het vliegveld om onze volgende huurauto op te halen. Dat verliep gelukkig dit keer vlekkeloos. Nu hadden we een andere uitdaging, de weg vinden, wat was dat een drama. We hadden een routebeschrijving meegekregen waar je echt niks uit kon halen dus het was gokken. Helaas hadden we verkeerd gegokt en moesten we vervolgens een heel stuk terug. Ik denk dat we totaal 3 uur extra gereden hebben. Maar altijd blijven lachen, met wat muziek, eten en drinken tussen ons in zoals een lopend buffet en een bed voor de passagier is het prima uit te houden. 10 uur later kwamen we eindelijk op onze eerste bestemming aan. Dit boerderijhuisje was nog net wat kilometers voor de grens dus we waren nog steeds in Zuid-Afrika. Dit boerderijhuisje ligt op het meest afgelegen stukje in het Noorden van Zuid-Afrika en we hebben dan ook genoten van het supermooie uitzicht wat we overal hadden. Niemand om ons heen, alleen wat insecten, konijnen en parelhoenen en de eigenaren een stukje verder op in hun huisje. Toen ik ‘s avonds per ongeluk naar de lucht keek toen ik mijn raam dicht wilde doen wist ik niet wat me overkwam. ZOVEEL STERREN aan de hemel. Omdat we natuurlijk in de middle of nowhere zaten en nergens verlichting was kon je de sterren nu veel beter zien dan in bijvoorbeeld Nederland. Dit was genieten! Ook hadden we geen stroom (zelfs geen stopcontacten) etc, dus lekker ouderwets met kaarsjes door het huis wandelen haha. De volgende dag gingen we door naar Namibië. Bij de grens moesten we wel zo’n 4 poortjes en loketten door en overal weer hetzelfde riedeltje vertellen en paspoorten laten stempelen. Die begint ondertussen lekker vol te raken haha. Toen vervolgde onze reis weer en eigenlijk was het precies zoals gister, urenlang rijden zonder maar iets of iemand tegen te komen. Zo bijzonder, maar zo vet! Sommige stukken zijn geen verharde wegen en dan is het alleen nog maar vetter. Door woestijnvlaktes, bergen, noem maar op. Op een gegeven moment komt er een zebra uit de bergen rennen en rent hij voor onze auto. Hoe bijzonder, alleen de zebra en wij, das het enige wat daar in omstreken te vinden was! De volgende ochtend ging onze reis vrolijk verder. Dit keer moesten we door naar Keetmanshoop. Via de Fish River Canyon, wat adembenemend was, kwamen we een paar uur later aan. We maken flink wat kilometers, maar dat moet ook wel want we eindigen tenslotte in Zambia. Onze rit door Namibië bedraagt al zo’n 3000 kilometer. Ondertussen zijn we dus goed getraind en gaat het rijden ons prima af. Ook de zandweggetjes waarop het lijkt alsof de auto elk moment al zijn onderdelen verliest.. Zoals gewoonlijk is onze overnachting op de meest afgelegen plek ergens in de woestijn, maar is het wel weer heel mooi! ’s Middags hebben we wat rondgereden en de omgeving bekeken en stad en land afgezocht voor wat avondeten. We waren even vergeten dat het zondag was en dus was alles vroeg al dicht. Gelukkig hadden we nog wat soep op voorraad en hebben we nog wat vlees gescoord. Aan het eind van de dag nog een duik genomen in het zwembad (heel fijn dat ze deze hebben want met dit soort dagen is afkoelen best fijn). Na het zwemmen genoten van een supermooie zonsondergang en terwijl ik nu mijn verslag weer bijwerk zitten we nog buiten te genieten van een sterrenhemel waar je u tegen zegt. De volgende ochtend ging onze reis verder naar Lapa Lange Game Lodge. We vertrokken weer vroeg omdat we op tijd wilden aankomen zodat we eventueel nog wat konden doen. Zoals gewoonlijk is alles in de middle of nowhere, dus iets doen is vaak wel lastig. Wel hadden we een sunset-game drive geboekt. Met zonsondergang gingen we op safari. Het viel eigenlijk wat tegen, (dit betekent dat wij heel erg verwend zijn met wat we hebben gezien in Kruger) maar het was wel weer spectaculair. Je kunt geen Fleur en Vera zijn als er weer iets geks gebeurd. Halverwege en midden in het park hield de jeep ermee op. De ranger zei dat we moesten wachten en pakte een tafeltje, tafelkleedje, wat drankjes en chips. Geniet er maar van totdat ze de auto komen fixen haha. Het was briljant. (Er liepen geen gevaarlijke dieren in dat park, alleen neushoorns). Eind goed al goed, ook nog genoten van een zonsondergang en de neushoorns ook nog gespot! ’s Avonds was het dan eindelijk tijd om onze tent uit de auto te pakken en te gaan kamperen. En alweer zul je geen Fleur en Vera zijn als er weer iets gebeurd haha. Maanden had het niet meer geregend in Namibië, maar natuurlijk uitgerekend vanavond breekt het los. Regen en onweer van alle kanten. Dus na een uur maar besloten om verder te slapen in de auto. Dit was ook geen pretje, dus na een uur weer terug naar de tent haha. Hopeloos. Uiteindelijk nog wel een paar uurtjes geslapen en de volgende dag weer vrolijk door naar onze volgende bestemming! Dit was de Sossusvlei. (Moeite waard om te googelen, haha). Ook hier kwam het weer met bakken naar beneden. En ja, het regenseizoen is begonnen dus daar gaan we waarschijnlijk nog wel vaker last van krijgen! Op eigen houtje zijn we toen maar wat gaan rijden om die mooie rode duinen alvast te bekijken. En dit was inderdaad heel indrukwekkend.. We besloten dus om maar de volgende ochtend een morningdrive te doen die om zes uur vertrok. Zo hadden we zonsopgang tussen de duinen en daarna de mogelijkheid om een van de duinen te beklimmen. Dit was meteen de hoogste duin, en helaas, door de warmte, mijn blijkbaar superslechte conditie en de tijd hebben we de top niet gehaald.. Het lijkt zoveel simpeler dan dat het is. Elke stap die je zette zakte je weer een stuk naar beneden. Maar het was hoe dan ook supervet en we hadden keimooi uitzicht! ’s Avonds gingen we met zn tweetjes nog even braaien en hadden wij, de twee dutchies, als eerste het vuur aan van alle hutjes haha. Iedereen was jaloers! Vanochtend was het tijd om door te gaan naar de hoofdstad van Namibië, Windhoek. Dit is onze een na laatste bestemming in Namibië. We gaan hierna namelijk nog door naar Etosha National Park om daar een paar nachten tussen de wilde dieren te kamperen en dan vertrekken we naar Botswana en Zambia. Dit betekent ook dat onze reis alweer op de helft is..

We genieten er dus nog even extra van!

Proost!

Liefs Fleur

The Big Five, dierenhuiden als kleding en achterin het bakkie zonsondergang kijken...

Ten eerste, sorry voor het lange verhaal. Maar omdat ik heel slecht bereik heb kan ik niet vaak wat van me laten horen. Dus bij deze alles maar uitgebreid in een verhaal!

Zondag 20 december begon dan onze lang verwachte reis richting het Krugerpark, Swaziland en the Blyde River Canyon.. Om half vijf ’s morgens vertrokken we uit Genadendal en om elf uur landden we op Johannesburg. Na een zes uur durende rit ipv vier uur kwamen we eindelijk op onze bestemming aan. Tot onze grote verbazing moesten we een safaripark op en bleek dus dat we daar ergens sliepen. Hier zaten geen gevaarlijke dieren, maar wel zebra’s, herten, giraffen en nog veel meer! Totaal gesloopt kwamen we aan, maar werden heel gastvrij ontvangen. De man des huizes vroeg meteen of we nog energie hadden voor een rondje achterin het bakkie. Dit wilden wij al een half jaar een keertje doen, dus daar hoefden we geen twee keer over na te denken. (Een bakkie is een pickup met open achterbak). Hij vertelde ons dat dit park waar wij verbleven grensde aan het Krugerpark en dat je langs het hek kan rijden en Kruger in kan kijken. Dit hebben we dus ook meteen maar gedaan. Gelijk al hippo’s, olifanten en giraffen gezien! Onze dag was weer helemaal goed na die iets wat te lange reis. Maandagochtend ging de wekker om vier uur. Wij gingen zelf op ontdekkingstocht in Krugerpark, maar omdat het hoogseizoen is moet je heel erg op tijd bij de gate zijn anders sta je veelste lang in de rij. Om vijf uur waren we bij de poort en konden we gelukkig als een van de eersten naar binnen. Het was al vroeg warm dus heel veel dieren verscholen zich onder de struiken en bomen. Wel hadden we al vier van de Big Five gezien! Een paar leeuwen, buffels, olifanten en zelfs een neushoorn! Het luipaard liet nog even op zich wachten. Achteraf hoorden dat het op z’n heetst 48 graden was die dag in Krugerpark. Om te zweten dus! ’s Avonds brak er ook een hevige onweersbui uit, maar dit was op zich best lekker haha. Ook vandaag werden we weer uitgenodigd voor een ritje achterin het bakkie naar de rivier. Dinsdag hadden we een jeepsafari geboekt. Om half zes ’s morgens stond de jeep voor de deur en gingen we weer op pad. Het begon goed, na een klein kwartiertje zagen we al de eerste neushoorn. Het werd steeds beter en met lunchtijd hadden we al acht neushoorns gezien! Nu de rest van de big Five nog. De olifanten en buffels hadden we snel gespot. De leeuw en het luipaard waren weer goed bezig met verstoppertje spelen. Maar op een gegeven moment stond het geluk ons toch bij en kwamen we een luipaard tegen! Supervet! Het geluk bleef aan onze zijde want een tijdje later zagen we er weer heen! Ook zagen we nog van heel dichtbij een hyena met twee baby’s. Na een lange dag van tien uur in jeep hadden we helaas nog geen leeuw gezien, maar dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal weer bij onze slaapplek aangekomen, kwam de man des huizes, Dion, weer naar ons toe. Willen jullie nog een ritje in het bakkie maken voor de laatste keer? Wij sloegen dit natuurlijk niet af en gingen weer op pad! Weer naar een ritje langs de rivier van Kruger. Ons geluk was nog niet op en bij de rivier zagen we ook nog leeuwen met twee baby’s! Wauw, wauw, our lucky day! Daarna samen met de mensen van het huis pizza gehaald en gezellig samen gegeten. Woensdag hadden we toch maar besloten om een laatste ochtendje op safari te gaan. Wat een ochtendje zou zijn werd bijna een hele dag, maar dit kwam omdat we megaveel geluk hadden. De ochtend begon al goed met twee luipaarden in één boom. Dit schijnt enorm zeldzaam te zijn dus we hebben er ook een tijdje naar staan kijken. Een uurtje later zagen we drie mannetjesleeuwen van heel dichtbij en kwamen we ook nog de rest van de Big Five tegen! Wauw. Wat een mazzel weer. Vervolgens hebben we wel twee uur lang geen dier gezien haha. Eenmaal ‘s middags terug bij huis, was het zo warm dat we zin hadden in een duik. Samen met het stel en de buurkinderen hebben we even gezwommen. Toen was het tijd voor onze laatste avond en deze was heel erg gezellig! Donderdag werden we ‘s morgens door de vrouw des huizes gewekt, een uur eerder dan de bedoeling, met de mededeling dat er zebra’s in de tuin stonden. Zij had al eerder verteld dat zij vaak de zebra’s voerden die langskwamen. Dit zijn gewoon wilde zebra’s die natuurlijk ondertussen wel een beetje gewend zijn aan mensen. In onze pyjama renden we uit bed en liepen we buiten het erf op. Hoe gaaf, dat je ’s morgens vroeg zebra’s aan het voeren bent! Dat was zo bijzonder om mee te maken! Deze vrouw voerde overigens ook alle andere dieren in het park haha. Zo kwamen er elke avond bushbaby’s langs om hun banaan te verorberen. (Bushbaby’s zijn kleine aapjes, het slaafje van de koning in Madagaskar) Na een lekker ontbijt en nog wat lekker gekletst te hebben was het toch echt om afscheid te nemen. We hadden het hier echt super naar ons zin gehad en willen ook nu al weer een keertje terugkomen! Na een ritje van ongeveer 3 uur door een heel mooi berggebied kwamen we bij de grens van Swaziland. Daar mochten we zonder problemen door en kwamen we aan bij ons superluxe huis. Beetje teveel van het goeie. Het huis is officieel voor 8 personen en wij zijn er maar met z’n drieën. Verder hebben we onze kerstavond doorgebracht met spelletjes spelen en gingen we lekker op tijd naar bed. Eerste kerstdag en hier in Afrika de enige kerstdag, gingen we ’s morgens vroeg met een gids naar Malalande. Dit is een community in Bulembu waar ze in lemen hutjes wonen en de kippen geslacht worden voor kerst. Het was nog een hele tocht door de bergen en ik was dan ook enigszins gesloopt. Het was wel heel bijzonder want we werden bij verschillende mensen uitgenodigd om een kijkje te nemen in hun huis. Ook vertelde de gids hoe het leven in deze community werkte. Als man mocht je alleen een vrouw in huis nemen als je 15 koeien had. Elke koe koste wel 3000 rand dus je moest dan aardig rijk zijn om een vrouw in huis te kunnen nemen en met haar te trouwen. Heel bijzonder. ’s Middags in ons mega huis even bijgekomen met spelletjes, thee en kerstmuziek. ’s Avonds gingen we uiteten in het restaurantje wat bij de lodge hoorde. Zaterdag gingen we op onderzoek uit. We wilden graag een beetje meer van Swaziland zien dan alleen Bulembu dus we wilden naar Swazi candles. Hier maken ze kaarsen in alle vormen en maten, van dieren tot eten. Om daar te komen moesten we eerst 18 km op onverharde weg. De man van de lodge vertelde ons dat dit de meeste tijd zou kosten. En ja, daar had hij gelijk in. Bergje op en af op een onverharde weg met zand en kiezelstenen, gaten in de weg en geen enkel bord, andere auto of bereik. Het was heel vet om te rijden, ook al was onze auto er misschien niet helemaal geschikt voor. Hij heeft het gelukkig overleefd. Onderweg in Swaziland hebben we onze ogen uit gekeken. Veel mooie ronde hutjes met stro-daken, mensen met dierenvellen om hun middel als broek. Na weer een heftige weg terug gingen we weer bij de lodge wat drinken. Daar viel de stroom uit voor een paar uur en hebben we met z’n drieën maar Rummikub gespeeld haha. Daarna weer lekker (en gezond!!) gegeten en ’s avonds was het weer tijd om onze tas in te pakken want we gaan door naar Graskop! Zondagochtend vertrokken wij vroeg vanuit Swaziland richting Graskop. Iets naast Graskop ligt namelijk de Blyde River Canyon. (Dat is het googelen waard!) ’s Middags kwamen we aan na alleen maar weggetjes in de bergen. We besloten gelijk maar op pad te gaan naar de Canyon. Wat was dit mooi! We zijn van viewpoint naar viewpoint gereden en hebben genoten van superveel mooie uitzichten! ’s Avonds alweeeer lekker gegeten, dus dat zit wel snor. De laatste dag van onze eerste trip hebben we ’s morgens nog wat watervallen en pools bezocht en hebben we daarna lekker een duik genomen in het zwembad van de lodge. Daarna besloten we nog even Graskop zelf in te gaan en kwamen we heel toevallig Maud tegen! Zij heeft ook hier in Genadendal met ons gezeten. Dus dat was superleuk! Met z’n allen zijn we toen ergens een hapje wezen eten en hebben we even bijgekletst! Gister was het alweer tijd om terug te gaan naar huis. Na een paar uur rijden en vervolgens twee uur vliegen en weer twee uur rijden waren we gisteravond laat eindelijk in Genadendal. Meteen moesten alle kleren gewassen worden want die moeten over een paar uur weer droog zijn, want dan gaan we alweer verder! Lekkere strakke planning! Morgen Oud&Nieuw vieren in Kaapstad en 1 januari vertrekken we vroeg richting Namibië!

Iedereen een hele fijne jaarwisseling!

Liefs

de tijd vliegt, de reis begint, de auto crasht en ik sprong uit een vliegtuig!

Deze week een iets vervroegd reisverslag. Zondagavond zijn we namelijk al bij het Krugerpark! Waarschijnlijk ook een van de laatste reisverslagen want tijdens het reizen zal er weinig internet zijn. Dit was onze laatste week in Genadendal en die hebben we in stijl afgesloten. Het zou in eerste instantie een rustig weekje worden met afrondende dingen voor school. Maar ja we hadden eigenlijk nog een bucketlist en deze wilden we toch wel graag afwerken.

Maandag namen we alweer afscheid van de laatste genaaltjes. Alle studenten zijn nu op reis of naar huis en wij zijn met Jurio nog hier in Genadendal. Naast afscheid nemen bestond ons dagje verder uit veel voorbereidingen voor de reis en het afmaken van ons geliefde opdrachtje voor school. Deze opdracht komt ons ondertussen een beetje de neus uit en we stellen het iets te vaak uit om hem echt af te maken. Want nu is hij nog steeds niet af..

Daarnaast zijn we ook maar eens begonnen met opruimen van ons huisje, tas inpakken en alle foto’s, kaarten en tekeningen van de muur te halen. Het is wel een beetje gek, na een half jaar in ons knusse huisje gewoond te hebben nu weer alles van de muren te halen.

Gister hadden we nog één afsluitende activiteit op de planning staan voordat we op reis gaan. Namelijk SKYDIVEN! Mam, dit hadden we stiekem al heel lang gepland dus ik moest aardig mijn best doen om de hele tijd mijn mond te houden.. haha. We vertrokken ’s morgens om half negen en kwamen uiteindelijk om twee uur aan in Oudtshoorn. We hadden flink wat file en ongelukken onderweg dus het was een hele rit. Maar precies op tijd en ze stonden ons al op te wachten! Jurio en Vera mochten als eerste en ik moest nog een ronde wachten. Totaal zonder zenuwen mocht ik uiteindelijk ook en vond ik het eigenlijk wel heel leuk haha. Het moment dat ik me uit het vliegtuig moest laten vallen was zo vet! Je wordt er zowat uitgezogen door de snelheid van het vliegtuig en dan val je gewoon naar beneden! Gelukkig is alles tot op de seconde gefilmd en is het resultaat verbluffend mooi! Met van die wapperende wangen enz. Na zo’n tien minuten was ik weer veilig op de grond en konden we iedereen vertellen dat we nog leefden!

’s Avonds gingen we nog even een hapje eten bij Buffelsdrift. Dit was aan het water en aan de overkant liepen de giraffen, herten, bokken en nijlpaarden vrolijk rond. Wat een luxe.. Wel nog even een besefmomentje dat het contrast hier in Zuid-Afrika supersupergroot is.

Eenmaal terug naar huis kregen we nog te maken met een klein probleempje. De auto stopte met rijden.. Heel gek. Opeens gingen ook alle lampjes in het dashboard aan en rolde we zo naar de parkeerplek langs de weg. Er kwam een enorme benzinelucht vanaf. En inderdaad, de benzine droop eruit aan de onderkant. Wij de rental company bellen en hij vertelde ons dat we op straat maar iemand moesten zoeken met enige kennis over auto’s want het was gemakkelijk op te lossen, maar we mochten het NIET zelf doen. De benzineleiding was namelijk los gesprongen.. Zomaar.. Buiten op straat was natuurlijk niemand te bekennen en na wat mensen gevraagd te hebben zeiden ze dat we het beste naar het politiebureau konden lopen. Eenmaal daar was een hele aardige agent die ons wilde helpen. Hij had een collega gevraagd of die een nummer kon zoeken van een mechanic. Zo’n twee uur later duurde het ons wel wat lang en gingen we terug naar de auto. De man van de rental bleef ook maar bellen of het al gelukt was en op een gegeven moment zei hij, probeer het toch maar zelf.. Ik onder de auto gekropen en inderdaad het was vrij simpel. Een dopje op een staafje klikken en toen startte de auto weer. Toch maar wel nog even gewacht op de mechanic en hij heeft het nog even gecheckt! Een tijdje later waren we dan toch veilig weer in ons hostel!

Vanochtend zijn we nog even wezen kijken bij baby girafjes die zijn gered en die worden nu opgevangen bij een lodge. Omdat ze eigenlijk nog melk moeten krijgen worden ze nu drie keer per dag gevoerd met de fles. Helaas waren wij twee minuten te laat om te helpen voeren want ze hadden de fles net leeg toen wij aankwamen. Wel mochten we ze nog even knuffelen en met ze op de foto haha.

Daarna was het weer tijd voor een lange reis terug naar Genadendal. Vanavond dan toch echt die opdracht afmaken en verder met inpakken en opruimen. Morgen gaan we naar het vliegveld want dan komt Sjoerd aan! Zondagochtend vroeg vertrekt ons vliegtuig naar Johannesburg. Daar gaan we eerst vier dagen op safari in het Krugerpark en daarna door naar Swaziland en Blyde River Canyon! Dan zit de reis voor Sjoerd er helaas al op en vieren Vera en ik Oud & Nieuw in Kaapstad! 1 Januari vertrekken wij voor 17 dagen naar Namibië, Botswana en Zambia.

Iedereen een hele fijne kerst en alvast de beste wensen voor een mooi 2016!

Liefs Fleur

Het zit erop!

En dat was het dan… Mijn stage in Zuid-Afrika zit erop! Nu nog mijn producten inleveren op school en dan weet ik ook of ik mijn stage gehaald heb, spannend! Ook deze week was weer een week van veel afscheidsmomenten en feestjes.

Maandagavond gingen we Freke helpen bij haar afscheidsavond bij de crèche. Ik mocht de kindjes in de gaten houden bij het springkasteel. Voor het eerst had ik heel erg last van de taalbarrière. Deze kinderen konden namelijk geen woord Engels en ook waren ze even vergeten dat ze een paar oren hadden om te luisteren. Politieagentje was dus mijn tweede naam. Door hun enthousiasme liep het soms wat uit te hand en een kindje poepte van enthousiasme in haar luier.. Helaas was dit geen beste luier en zat een paar seconden later het hele springkussen vol. Altijd fijn.. Ik was natuurlijk de gelukkige die dat mocht gaan schoonmaken, heeerlijk!

Dinsdag was een rustig dagje en bestond weer uit diehard werken voor school. Ik wilde alles deze week afkrijgen zodat ik me daar geen zorgen meer om hoefde te maken. Dat is helaas niet gelukt haha. Maargoed, aankomende woensdag is mijn nieuwe deadline dus hopelijk lukt dat wel!

Woensdagmiddag hadden we ons afscheidsfeestje op Emil Weder. Samen met Maud en Vera was het nu echt tijd om afscheid te nemen van alle lieve mensen en leerlingen op school. Nadat Maud haar presentatie had gegeven was het aan ons nog de taak om iedereen te bedanken en een kleinigheidje uit te delen. Nog wat groepsfoto’s werden er gemaakt en daarna nog een hapje eten met z’n allen. ’s Avonds hadden we ons tweede afscheidsfeestje van de dag, maar nu bij 1854. Onze vaste stam-restaurant waar we heel wat uurtjes hebben doorgebracht. De eigenaar had speciaal voor ons een braai georganiseerd en wederom kreeg ik de eer om weer een speech te houden en de mensen daar te bedanken.

Donderdag gingen we vrolijk door met afscheid nemen. Nu stond de Nederlandse bakker op de planning. Ook hier hebben we wat uurtjes doorgebracht afgelopen half jaar en omdat we eigenlijk hun enige vaste gast zijn geweest, konden we het niet laten om daar nog één keertje te gaan lunchen met z’n allen.

Je zou denken dat er niet meer afscheidsfeestjes kunnen zijn, maar jawel we gaan rustig verder. Vrijdag hadden we jaarafsluiting van Child Welfare. Dit was ook meteen ons afscheidsfeestje dus ook hier weer allemaal speeches. We hadden lootjes getrokken en iedereen moest een kadootje voor de ander kopen. We gingen met z’n allen naar Kleinmond om daar aan het strand te gaan braaien. Dit was zo leuk! Een heel groot grasveld waar iedereen kan komen braaien. Na ons laatste afscheidsfeestje van de week was het tijd om door te gaan naar Kaapstad. Het allerlaatste weekend met de genaaltjes stond voor de boeg. Zo gek dat na al die weekenden dit gewoon de laatste is! Zaterdag gingen we naar de Sevens. Dit is een internationaal rugby-toernooi wat zeer geliefd is onder de mensen hier. Het gehele stadion, zo’n 55000, was afgeladen vol en de sfeer was echt geweldig! Ik heb m’n ogen uitgekeken en enorm genoten! ’s Avonds was het nog tijd voor een dansje om deze mooie dag goed af te sluiten.. En nu zijn we alweer terug in Genadendal. Na een kleine powernap net is het nu tijd om het huis op te ruimen, dingen af te ronden, dingen voor te bereiden en nog weer door te gaan met een nieuwe lading afscheidsfeestjes. Deze week vertrekt iedereen op reis. Vera en ik verlaten Genadendal pas aankomende zondag.

Fijne zondag!

Lieeefs.

P.s. Ik zal weinig tot geen internet hebben de aankomende weken, dus misschien moeten jullie even wachten op de volgende reisverslagen!

Sinterklaas in Afrika, lange avonden aan school en de eindpresentaties!

Week 49.. Ik moet elke week een planning sturen naar Child Welfare, dus elke week word ik weer lekker bewust gemaakt dat er nog maar weinig weken over zijn. Dit weekend zelfs mijn laatste planning opgestuurd voor week 50. Stage zit er zo goed als op. Afgelopen week zijn we nog naar school geweest, maar we konden niks meer betekenen voor de leerlingen. Die zijn namelijk al niet meer op school. Het was voornamelijk om nog wat dingen te regelen en de laatste dingen af te ronden (of om onszelf te motiveren om vroeg op staan..) De hele week bestond voornamelijk uit het afmaken van al onze verslagen en de opdracht die we op school in Nederland in moeten leveren. Door alle andere dingen die erbij kwamen kijken ben ik veeelste laat begonnen en zit ik nu elke dag binnen terwijl het boven de 30 graden is. Beetje dom. Maargoed, afgelopen week wel heel veel gedaan en ik hoop dat ik aankomende week ook de laatste dingen afkrijg zodat ik met een gerust hart nog vijf weken vakantie kan vieren! Dat is namelijk nu ons vooruitzicht. Niet heel verkeerd! Afgelopen week is weer genoeg gebeurd hier in het mooie Genadendal. Maandagavond zaten we met ietwat weinig stroom en we moesten nog koken en douchen. Dus besloten we maar de hele avond door te brengen bij kaarslicht om zo de laatste stroom te besparen en dat lukte aardig! Dinsdag gingen we ons afscheidscadeautje regelen voor Emil Weder en Child Welfare. ’s Avonds was het tijd om pepernoten te bakken want woensdag vierden we Sinterklaas met alle Genadendal-studenten! We hadden lootjes getrokken en iedereen moest een cadeautje kopen en een gedicht schrijven. Dit was superleuk en ook wel een beetje emotioneel. Woensdag stond ook in het teken van onze eindpresentaties! Iedereen gaf een presentatie over zijn of haar project. Dit voelde ook heel definitief. Het was overigens mijn eerste presentatie in het Engels en dat ging nog best goed haha! Donderdag gingen we weer op school werken en was het ook tijd om van de eerste paar leraren al afscheid te nemen. Zij vertrokken al eerder dus waarschijnlijk zullen we ze niet meer zien. Een leraar vond het zo erg dat ze moest huilen… Ze vond het zo leuk om met ons gewerkt te hebben en had sinds tijden weer zo’n goede band met de studenten uit het buitenland. Superleuk om te horen! ’s Avonds hadden we een braai bij Mrs en Ms Pick. We mochten altijd gebruik maken van zijn garage voor onze auto. Superlief. Ze hadden allemaal lekkere dingen gemaakt en het was een hele gezellige avond. Vrijdag was het weer tijd voor ons weekendprogramma. Het is nu zo druk in Kaapstad dat alles vol zit, er overal file is en je helemaal gek wordt van alle mensen op straat en in de winkels. Omdat de zomer er aankomt zijn er niet alleen buitenlandse toeristen maar komen ook alle locals uit omstreken naar Kaapstad om daar vakantie te vieren. Na een lange en warme reis kwamen we in Kaapstad aan en moesten we nog op zoek naar het huis van Karin (de manager van het project). Hier hadden we onze farewell-braai en was het voor sommige de laatste keer dat we elkaar zagen. Bijna elke dag moeten we wel weer van iemand afscheid nemen… We gingen op tijd weer naar huis want zaterdagochtend wilden we nog een keer de Lion’s Head beklimmen, maar nu met de anderen die dat nog niet gedaan hadden. De wekker ging om drie uur en om vier uur vertrokken we. Na een uurtje klimmen waren we aan de top en konden we weer genieten van het supermooie uitzicht. Om half acht waren we weer in het hostel en voelde het alsof we er al een dag op hadden zitten. Gelukkig was dit niet zo en konden we nog genoeg leuke dingen doen. We zijn naar St. James geweest en daarna doorgereden naar Stellenbosch. Daar hebben we ’s avonds wééér heerlijk sushi gegeten. Dat gaat nooit vervelen.. Vanochtend zijn we terug naar huis gereden en moeten we nu weer even diehard aan school werken. (Dit verslag is een beetje studieontwijkend gedrag, haha) Aan het eind van de middag willen we nog even naar de waterval in Greyton. Dat schijnt heel mooi te zijn en je kan er heerlijk zwemmen. Dat is opzich niet verkeerd met deze temperaturen!

Volgende week dus onze laatste week stage, dan een weekje vrij en gaan we alle dingen doen die we nog niet hebben kunnen doen en dan begint 20 december onze eerste reis naar het Krugerpark!

Liefs!

Nog 8 dagen stage, schoolreisje en het meest zuidelijkste puntje van Afrika.

Wat vliegt de tijd nu snel voorbij. De laatste stageweken zijn ingegaan en vanaf morgen hebben we nog maar 8 dagen stage.. 8 vroege ochtendwandelingen naar de middelbare school, 8 dagen hard werken, 8 dagen lachen gieren brullen met de leraren, 8 dagen klaar staan voor alle leerlingen die ons nog nodig hebben. Het is een heel gek idee.. De laatste plannen worden gemaakt en de meeste afscheidsfeestjes zijn al gepland. Ook al duurt het nog even voordat ik weer in Nederland ben, over twee weken gaat iedereen z’n eigen kant op en zal iedereen een voor een weer terug gaan naar Nederland. Maargoed, verder genieten we hier nog even heel erg van het mooie weer en de laatste tijd in Genadendal. Afgelopen maandag hadden we een afrondend gesprek met een jongen. Deze jongen hebben we gedurende onze stage de hele periode gesproken en hij gaf nogmaals aan hoe blij hij was met onze hulp en dat hij heel veel van ons geleerd had. Supertof! Daarnaast bestaan onze dagen nu voornamelijk met onze opdracht afmaken die we moeten inleveren voor onze studie.. Dinsdag ging ik nadat de school uit was door naar de lagere school. Een social worker vanuit Child Welfare organiseerde deze week een supportgroup over dwelmsmisbruik (drugsgebruik). Deze supportgroup was voor jongens van 8 tot 10 jaar. Heftig om te horen dat zelfs onder deze leeftijd al kinderen drugs gebruikt hebben.. Ook bier is niets nieuws voor hen. Soms vraag je je echt af of hier ooit nog iets aan gedaan kan worden. Ook hadden we weer een bijzondere kwestie op school. Om iedereens privacy te waarborgen kan ik er helaas niet zoveel over kwijt, maar vol verbazing heb ik een tijdje staan luisteren.. Maargoed, donderdag gingen we met Grade 8 op schoolreisje! Superleuk, met een bus vol pubers gingen we richting Kaapstad. Heel bijzonder voor sommige leerlingen want voor hen was het pas de eerste keer. Na twee museums en het stadion van Kaapstad zat het schoolreisje er bijna op. Maar voordat we gingen mochten ze nog even naar de shoppingmall. Dit was zo bijzonder. Kinderen van 14/15 jaar die voor het eerst een roltrap in het echt zagen. Ze wisten niet wat hun overkwam. Ze kenden het van tv of van de lessen op school, maar konden er nu echt op staan! Dit was echter voor sommigen nog best heel lastig, maar na zo’n 20 keer de roltrap op en neer geweest te zijn werden ze er steeds beter in. Dit was toch wel weer een besefmomentje hoeveel verschil er is in de wereld.. Na een lange terugreis met veel file was het voor ons tijd om gelijk door te gaan naar onze volgende afspraak. We hadden ’s avonds nog een Christmas party bij de Spa in Caledon. Ietwat gesloopt en zonder onze mooie kerstoutfit werden we door de schoolbus gedropt bij onze bestemming. Na een gezellige avond was het toch wel tijd om snel te gaan slapen want vrijdagochtend vertrokken we vroeg naar Stellenbosch. Vandaag stond er een wijntour op het programma. Om half acht vertrokken we en om half tien waren we dan eindelijk, met weer heel veel file, op onze bestemming. Om kwart over tien zaten we aan ons eerste wijntje. Om een uur of half zes zaten we aan ons 27^e wijntje en tevens ook eindelijk de laatste, haha. We kregen natuurlijk geen volle glazen om te proeven, maar ze waren niet zuinig.. ’s Avonds hebben we het feestje maar voortgezet en zijn we nog even wezen stappen. De volgende ochtend rustig uitgebrakt en was het tijd voor sinterklaasinkopen. Aankomende woensdag vieren wij hier Sinterklaas! ’s Avonds weer terug in Genadendal hadden we een debutantenbal van de lagere school. Hier waren vooral de ouders die heel erg los gingen en heel erg genoten van het dansen. Bij dit soort feestjes moet iedereen z’n eigen drank meenemen, dus de koelboxen en koeltassen worden letterlijk binnengesleept. Na een hele gezellige avond besloten we nog even een afterparty te houden en werd het iets later dan gepland en ging drie uur later vanochtend alweer de wekker. Vandaag hadden we ons ‘afscheidsdagje’ Lizelle. De hele dag nog één keer met z’n allen op pad. We gingen naar Bredasdorp naar het strand. Hier is ook het meest zuidelijkste puntje van Afrika. Na een heerlijke dag met voetballen op het strand, zeemeerminnen maken en zwemmen, zaten we allemaal gesloopt en slapend in de bus naar huis! Tijd voor de een na laatste week stage!

Kerst in bikini, onderzoek de prullenbak in en een feestje op de 31e verdieping in Kaapstad!

En alweer is het zondag en is er weer een week voorbij in het mooie Genadendal! Het was weer een lekker weekje. Maandag begonnen we weer met een vergadering bij Child Welfare. Dit keer kwam ons afscheid ter sprake en de afsluiting met het team. Het einde van het jaar is voor iedereen in zicht.. We gaan een soort kerstfeestje vieren met een braai en we hebben lootjes getrokken! Gezellig! ’s Avonds hadden we een braai met alle projectmanagers van Genadendal. Dinsdag was een lekker rustig dagje en hebben we wat boodschappen gehaald want onze voorraad was meer dan op. Woensdag hadden we eindelijk na een paar weken een gesprek met de jongen die we al een tijdje spraken. Wegens verschillende omstandigheden liepen we elkaar vaak mis, maar was het heel fijn om hem nu toch nog te kunnen spreken. Zo kunnen we net nog voor de zomervakantie ons traject toch fatsoenlijk afsluiten. Hij gaf aan dat hij het heel fijn vond en heel veel van ons geleerd had.. Dat is altijd fijn om te horen en geeft toch wel wat voldoening! ’s Middags gingen we na stage naar Kleinmond voor onze kerstfotoshoot! Omdat het hier natuurlijk zomer is met Kerst en in Nederland niet, wilden we dit wel even zwart op wit vastleggen! Donderdag hadden we eindelijk de laatste interviews gehad voor ons onderzoek. Wat een gedoe was dat. Helaas kregen we ’s middags tijdens supervisie te horen, dat we het onderzoek helemaal verkeerd aangepakt hadden. Blijkbaar mag je hier niet zomaar onderzoek doen en moet je bij het Department of Education toestemming vragen en duizend andere formulieren invullen voordat je dat mag doen. Heel fijn dat ze ons dit van te voren ook vertellen… Dus officieel is ons onderzoek nu ongeldig en kan het de prullenbak in! Jeeeej.. Heel fijn. Hier moeten we nog maar even wat op bedenken, want we vinden het stiekem toch wel heel erg zonde van onze tijd die we erin gestoken hebben. Maargoed, dat overleven we ook wel weer. Gelukkig was het niet onze hoofdopdracht anders waren we nu dik de pineut geweest. Na deze tegenvaller was het wel weer tijd voor weekend en dat is altijd fijn! We vertrokken weer naar Kaapstad voor een sporttoernooi. Wij als studententeam waren natuurlijk supergoed en werden op het nippertje nog een na laatste! Prima plek al zeg ik t zo! We bakten er niks van met onze hockey en voetbalkunsten maar het was wel heel gezellig, dus dat maakte alles weer goed! ’s Avonds gingen we uit in een speciale club. Deze club zit op de 31^e verdieping van het ABSA-gebouw midden in het centrum en je mag er ook alleen maar naar binnen als je als meisje ouder bent dan 21, geen capuchon aanhebt, hakken draagt en netjes gekleed ben. En als jongen moet je welgeteld 23 jaar zijn en natuurlijk ook netjes gekleed zijn. Het was een hele beleving om uberhaupt boven te komen en we werden in escortes begeleid naar boven. Heel bijzonder. Eenmaal boven hadden we uitzicht over heel Kaapstad en was het een superleuke club. We hebben de hele avond gedanst en toen de zon bijna opkwam en de club dichtging vonden we het wel weer tijd voor ons bedje. Vanochtend konden we helaas niet heel erg uitslapen want we moesten op tijd uitchecken. Gelukkig hadden we wel wat uurtjes kunnen maken dus waren we zo goed als half-fit. De regen was gelukkig ook weer verdwenen dus het was een prima dagje. We gingen nog even langs Table View voordat we weer naar Genadendal vertrokken. Hier kon je op het strand de tafelberg in zijn geheel zien op afstand. Supermooi om te zien! Het was een soort paradijsje en een goeie afsluiter van het weekend!