Daar zijn we weer! :)

Wat een week was dit zeg! Onze eerste stageweek zit erop. Het was een bijzondere week. Maandag gingen we langs alle projecten van alle studenten hier in Genadendal voor de eerste kennismaking. We begonnen bij Red Cross en Home based Care voor de fysiostudenten. Daarna waren wij aan de beurt.. Op naar Child Welfare en Emil Weder High School. Jurio, Vera en ik zullen de aankomende 5 maanden op deze school gaan werken. Child Welfare is de overkoepelende organisatie en heeft een project op de highschool waar wij aan gaan deelnemen. Dinsdag moesten we voor het eerst op ons eigen houtje naar de school. Daar zouden we miss Beukes ontmoeten en zij zou ons meer vertellen over wat wij hier kunnen gaan betekenen. Nadat dat een beetje duidelijk was, moest ze gaan en zei ze: ‘Jullie redden je wel hè?’ Uhmmm jaa…? De rest van de dag maar zelf een beetje gebrainstormd over wat we hier kunnen gaan doen. Zo zag de rest van de week er eigenlijk ook uit. We hebben een planning gemaakt en zoals het er nu uit ziet gaan we onderzoek doen naar de invloed van middelenmisbruik op de schoolresultaten, individuele gesprekken met leerlingen houden en gaan we supportgroups oprichten voor meisjes. We liepen de hele week een beetje verdwaald rond en voelen ons nog ietwat ongemakkelijk omdat we door werkelijk iedereen aangekeken worden. Vrijdag zijn we normaal vrij, maar deze vrijdag moesten we om 8 uur op school zijn. We zouden ons namelijk gaan voorstellen (In het Afrikaans!!) aan 600 studenten. Wauw haha, het was spannend, maar achteraf heel erg leuk en we werden hard toegejuicht. Dit voorstellen was bij een byeenkoms voor de hele school. Op maandag en vrijdag hebben ze een korte byeenkoms waar onder andere wordt stilgestaan bij het geloof, de uitslagen van de rugbywedstrijden en mededelingen van de directeur. Dit keer had de directeur te melden dat als ze niet fatsoenlijk hun uniform aanhadden, dat ze weer konden vertrekken. Dit merkte we ook albij binnenkomst vande byeenkoms. Er waren een paar leerlingen uit klas 12 die alle leerlingen controleerden op hoe ze eruit zagen en of ze goed hun uniform aanhadden. Anders werden ze eruit gehaald en moesten ze zich omkleden en dan pas mochten ze weer terugkomen. Indrukwekkend..

Na een klein uurtje hebben wij ook weekend en gaan we ons even uitsloven op het rugbyveld. Vrijdagavond beginnen we het weekend goed, we gaan eerst uit eten in Greyton met de genaaltjes om vervolgend in Grabouw de verjaardag te vieren van drie studenten. Voor zaterdag stond de tafelberg beklimmen op het programma. We stonden vroeg op en begonnen optimistisch aan onze tocht naar de start. Toen we met wat vertraging eindelijk konden beginnen met de klim, werden we verrast door het wandelpad. Nee, niet zomaar een zandpad of iets dergelijks wat makkelijk omhoog loopt, maar flinke rotsen en stenen waar we soms handen en voeten nodig hadden om verder te kunnen. Wat was dit een helse klim.. We waren doodop na elke tien minuten en namen dan weer een korte pauze. Het was misschien achteraf gezien ook niet zo slim om dit avontuur aan te gaan terwijl het 26 graden was en we geen korte broek meehadden, oeps.. Toen we bijna bijna boven waren, kwamen we een vrouw tegen die onwel was geworden. Waarschijnlijk door de hitte en uitputting.. Vier van ons hebben hun EHBO-diploma dus wij besloten te blijven. Ze konden namelijk reanimeren in het geval ze stopte met ademen. Hier leek het even op, maar gelukkig was het niet nodig om te reanimeren. Ze bleef echter slecht en de traumahelikopter werd ingeschakeld. Wij werden ingeschakeld om het pad te blokkeren en iedereen te waarschuwen zijn pet en zonnebril af te doen. Zoveel kracht komt er van die wieken af.. Jurio en Vera moesten de helikopter seinen met een rood rescuevlag. Die piloot had dit vaker gedaan, hij vloog precies tussen de rotsen door en dropte daar twee verplegers. Wij moesten ons ondertussen vasthouden aan de rotsen en zorgen dat we niet gezandspoeld werden. Nadat het meisje met de helikopter werd afgevoerd konden wij na 1,5 uur weer verder met ons laatste stukje naar de top. Na nog wat flinke rotsen zijn we dan na 4 uur eindelijk boven! Wauw, wauw, wat was het dat tochwaard. Het kosttewat scheldwoorden en motivatiepraatjes naar elkaar om boven te komen, maar stiekem zijn weboven best trots op onszelf. Totaal uitgeput gaan we toch nog even wat fotootjes schieten als bewijs! Aangezien we wat vertraging hadden en zo moe waren zijn we lekker met de kabelbaan teruggegaan!

Morgen begint alweer een nieuwe stageweek en hebben we weer genoeg dingen te doen! We zijn benieuwd hoe het deze week wordt! Ik hou jullie op de hoogte!